ANNE-BABA OLMANIN KOŞULLARI

Çocukla kurdukları iletişimde farkında olmadan korkularını dile getiren anne babalar, bu korkunun bedelini istemeden de olsa çocuğa ödetiyorlar. Anne ya da baba olmak aslında bir meslek. Her mesleğin belli kuralları, talepleri olduğu gibi anne baba olmanın da gerektirdiği bazı koşullar var. Bunların en önemlisi, çocukla sağlıklı bir iletişim kurmaktan ve çocuğu koşulsuzca, kendisi olarak sevmekten geçiyor.

Bir çocuk büyürken, yetişkin oluncaya kadar tam 148 bin negatif duyguya maruz kalıyor. Aile ya da yakın çevre, çocuk yetişkin oluncaya kadar ona çeşitli uyarılarda bulunarak yönlendirmeye çalışıyor. Kuşkusuz, bütün anne babalar çocuğunun “iyiliğini” istiyor. Ancak çocukla kurulan iletişimde yapılan bir takım yanlışlıklar, onda olumsuz duygular yaratarak, kendini “kötü” hissetmesine yol açıyor. Örneğin; “Koşma, düşersin”, “Seni okutmak için nelere katlanıyoruz ama sen ders çalışmıyorsun”, “Bak, senin yaptıklarını arkadaşların yapıyorlar mı?“ tarzındaki eleştiriler, anne babayı o an için rahatlatsa bile çocukta çeşitli ruhsal travmalara yol açıyor.

Kuşkusuz hiçbir anne baba bu sözleri çocuğunda ruhsal travma yaratmak için söylemiyor. Anacak “Birine, kırk kere deli dersen, deli olur” diye bir söz var. Bu sözün doğruluğu bilimsel olarak kanıtlanmıştır. Bir şey ne kadar çok tekrarlanırsa, o kadar iyi öğreniliyor, içselleştiriliyor ve davranış değişikliği oluşturuyor. “İyi” olması için “kötü” olduğunu kabul ediyor ve bu doğrultuda davranıyor.

Sürekli olumsuz uyarılara hedef olan çocuk sonuçta, bilinç üstüyle düşünmese bile bilinçaltında “Ben, sevilmeye değer değilim”, “Ben değersizim” duygularını yaşamaya başlıyor ve bu duygular birer davranış kalıbı oluşturuyor. Çocukluğunda edindiği bu olumsuz duygular onun yetişkinliğine de yansıyor. Olumsuz duygu ve yaşantılar gelecekte çocukları “Evet ama.”lı, olumsuz benlik tiryakileri ile yaşamaya itiyor. “Korkarım ki, ben ne zaman iyi düşünsem başıma kötü şeyler gelir”, “Çok gülünce ağlarım”, “Ben zaten şanssızım”, “Evet, haklısınız ama siz bilemezsiniz” vb benlik tiryakilikleri bu koşullarda büyüyen çocukların yetişkin olduklarında sık kullandıkları kalıplardan sadece bir kaçı.
Buna bir yerde “Anne babanın çocuğuna iyilik ederken, kötülük etmesi” denebilir. Peki, neden anne baba böyle davranıyor? İnsanı harekete geçiren iki temel duygu var. Bunlardan biri sevgi, diğeri de korku. Sevgi duygusunun karşıtı, genelde sanıldığı gibi nefret değil, korku. Sevgi pozitif düşüncelere, duygulara, tutum ve davranışlara götürürken korku endişe, kendini yetersiz hissetmek, kendine güvenmemek, saplantılı ya da baskıcı davranmak gibi olumsuzluklara yol açıyor. Başka bir deyişle, “çocuğuna iyilik ederken, kötülük eden” annelerde ve babalarda çocuk sevgisinin yanı sıra kişisel korkular ağır basıyor.

alıntı