ÇOCUKLAR NASIL TEPKİ VERİRLER?

Ayrılık /boşanma yaşayan ailelerde, çocukların hissettiklerinin iyisi-kötüsü, doğrusu-yanlışı nedir, bunu tam belirlemek mümkün değil. Çocuklar yaşlarına, cinsiyetlerine, duygusal güçlerine ve aile desteğine bağlı olarak farklı tepkiler gösterebilirler.

Tepki göstermek normaldir, süresine ve şiddetine bakmalı.

Çoğu çocuk anne-babalarının boşanmasını veya ayrılığını kabul etmekte zorlanır. İlk söyleyeceğiniz de bunu saptamak ve onlara açıkça aktarmaktan ibarettir: “Kafan karışabilir, sinirli, gergin, hırçın olabilirsin. Öyle değilmiş gibi yapma, seni geren, kasan durumlar hakkında biraz konuş…”

Tepkiler yaşa göre değişir. Yaş, tepkilerin niteliğini belirleyen en önemli gelişimsel etkendir. Yaşa göre sıraladığımız aşağıdaki tepkiler, durup üzerinde düşünmenizi sağlayabilir ve birisine danışmanızı gerektirebilecek durumlar hakkında bir fikir verebilir. Sıraladığımız davranış ve duygular, aşırılık ve süreklilik gösterdiğinde, tepki zarar verici olmaya başlamış demektir.



5 yaşından küçükler;

-kederli görünebilir,

-başka insanlardan korkabilir,

-anne/babadan ayrılmak istemeyebilir,

-uyku problemleri yaşayabilir,

-yemek problemleri yaşayabilir,

-huysuzluk nöbetlerine girebilir,

-tuvalet eğitimiyle ilgili zorluklar gösterebilir,

-boşanmadan kendilerini sorumlu hissedebilirler (buna özellikle 3-5 yaş arasındaki çocuklarda rastlanır).

Okul çocuğundaki çocuklar;

-karamsarlaşır, içe kapanıklaşabilir,

-öfkelenebilir,

-dikkati dağılır, toplanamaz,

-notları düşebilir,

-huysuzluk krizleri geçirebilir,

-sürekli sızlanır,

-saldırganlaşabilir,

-anne-babayı tekrar bir araya getirme çabasına girer,

-anne ya da babadan birisinden yana olmaları bekleniyormuş gibi taraf olur.


Ergenlik çağındaki çocuklar;

-İçe kapanabilir,

-mutsuz hissedebilirler,

-öfkesini kolayca gösterebilir.

-saldırganlaşabilir,

-vakitsiz veya riskli cinsel ilişki, uyuşturucu kullanımı gibi riskli davranışlara girebilir

-boşanmanın yaşantısında ekonomik bozulma yaratmasından kaygılanabiliralıntı