ben ilk defa bu kadar yalnız hissediyorum kendimi... öyle yanında sürekli ve birçok arkadaşı olan ve bunlarla vakit geçren bir tip değilim ama hayatta ilk defa geçen sene atandığım bu yerde tek başıma olduğumu hissettim be bu duygudan kurtulamadm. yalnızlığımın tek ilacı ise yine atandığım yerdeki bu güzel gün batımları... bana kaderimin benim için tatlı süprizleri olduğunu bunun içinse beklemem gerektiğini söylüyor sanki. bu sebepten olsa gerek bu eşsiz gün batımlarını seyretmeye doyamıyrm....
güzel değil mi? sizde hangi duyguları uyandırdı bilmem ama ben hayran kalıyrm ve bakmaya doyamyrm