Nefesi Bile Yeter!

Nefesi Bile Yeter!

Bu aşk denilen duygu, sadece kapının ucundan görünse bile insanın kalbi daha hızlı atmaya başlıyor. Kendi gelmeden duyulan ayak sesi dahi, içimizdeki enerjiyi harekete geçirmeye yetiyor.


En aşktan vazgeçtiğiniz anda, etrafınıza hüzünlü bir sesle umutsuzluğunuzu anlattığınızda, birden birisi çıkıyor karşınıza. En azından benim başıma gelen buydu.

Aşk çok mu gerekli diye düşünüyoruz ya, gerekli! Hayatınızın ritmi değişiyor. Aşkın sadece pırıltıları bile, insanın ruhunda çiçekler açtırıyor.

Uzun yıllardır görmediğim çocukluk arkadaşlarımla buluştum. İçlerinden birisi ne hoş olmuş, anlatamam. Ne zamandır kalbim şöyle bir hop etmemişti. Çaktırmamaya çalıştım ama gözlerim kayıp durdu. Üstelik bekar mı, sevgilisi var mı bilmiyorum.

İçimde kıpırdayan şeylere tam olarak aşk diyemem ama tanıdık bir duyguydu. Çok fazla sohbet etme şansımız olmadı ancak ayrılık saati geldiğinde, herkesle öpüşürken kendini sona saklaması dikkatimden kaçmadı.

Uzun bir sarılma yaşadık. Elbette uzun yıllar görüşmemiş insanların hasretinden öte değildi bu sarılma, belki de öyleydi! Sonra tokalaşıp öpüştük. Tekrar görüşmek üzerine kısa bir sohbet ettik. Bu sohbet boyunca ellerimizin birbirinden ayrılmamış olması, ne anlama gelmekte dersiniz?

Ve gittiler! Herkes gitti ama aklımdan o uzun boylu, yakışıklı çocukluk arkadaşı bir türlü gitmiyor. Birden hayaller kurmaya başladım. Kendi kendime gülümsüyorum. Şimdi ne yapacağımı bilemiyorum. Önce ben mi arasam? Acaba kendi kendime gelin güvey mi oluyorum? O sadece anılarımıza hürmeten mi o kadar sıcak davrandı?

Kadın olmanın da böyle bir zorluğu var. Ben arayayım diyorum, korkuyorum, ya yanlış anladıysam! Şu herkesin resimlerini ve hayatını anlattığı meşhur siteye girdim. Fotoğraf albümüne baktım. Yanında hiç sevgilisi olduğundan şüphelenilecek birisiyle resmi yoktu.

İnsanın içini kemiren bu durum çok sinir bozucu; arasam bir türlü, aramasam başka türlü! Genel geçer kurallar şunu söyler: “bir adam aramak isterse, bir şekilde arar!” Bu kuralı bilen bir kadın olarak, kendimi tutuyorum. Acaba bir mesaj atıp, o gece çekilen fotoğrafların kendisinde olup olmadığını sorsam mı? Bahane olduğu çok belli olur mu?

Ne olursa olsun, şu yaşadıklarımın keyifli olduğunu söylemeliyim. Bir yere varsın ya da varmasın, ne zamandır buz gibi duran kalbimin ateş alması mutluluk verici. Aşkın kendisi gelmeden bu duruma geliyorsak, aşk ne güzeldi, hatırlamak lazım. Ah aşk! Nefesin bile yeter….


.ALINTIDIR.