Söylemiştim Sana..Acıtırlar..Kırarlar..İncitirler Demiştim..


Dinlemedin..
Sen eskiyi bilemezdin..
Gördüklerimi göremezdin.
Anlatsam da Anlamazdın..Duyamazdın Yada Duymak İstemezdin..
Bir sitembir yankıydı içimdeki ses..Sende dururdu..
Geriye döndüğünde yine takılırdı..Düğümlenirdi boğazımda
İster istemez yutardım..Atardım içime..
Bir gün dolacaktım..Biliyordum..
Ve ikimizi de incitecekti..
Bunu biliyordum ve öyle yaşıyordum..
Çünkü seni çok seviyordum..Yanlış olsa bile doğruyu isteyemezdim..
Bir gün gittin.Gidişinle kalmadı halim.
Yorgun düştüm hayata..
Şimdi vaz mı geçmeliyim..
Yoksa onurumla gitmelimiyim..
Her şeye rağmen pes etmemelimiyim..
Yokse kabullenip kaderimi köşeyemi çekilmeliyim..

Eğer gidersem kaybolurdun..Bir kez daha kırılırdın..
Gözlerinden düşecek bir yaşı daha kaldıramazdım..
Düştüğü yerde bende düşerdim..
Kırıldım..kırılırdık..Çünkü biliyordum kıracaklardı..
İnciteceklerdi..Yitecektik..
Son bir ümit vardı içimde..
Tek bir sözle kayboldu oda..
Onu da yuttum..Alışkınım nasıl olsa..
Her yüzünü gördüğümde ağlamamak için dudaklarımı kanattım..
Koştum..Uzaklaştım..Ama sen bilmiyordun..
Mutluydun..
Benim için de önemli olan buydu..
Ama mutsuz olabilme ihtimalin beni daha da mutsuz ediyordu..
Mutluluğunun sebebiyle baş başa kalmak beni öldürüyordu..
Her gün..her gün ölmek zorundamıydım..??

Hiç mi hissetmedin bittiğimi..
Şimdi son nefeslerimi iliklerimde hisederken.
Sen..



İÇİN ACIYOR MU?

teşekkürler....