umut dalları Nickli Üyeden Alıntı

öğretmenim sizi anlayabiliyorum;
fakat çocuklarımız bu acıların ve gündemde ki olayların o kadar farkındaki zaten ister istemez onların derin duygularına ortak oluyoruz sordukları sorulara boğazımız düğümlensede cevap vermek zorunda kalıyoruz sizinde çocuklarınızı bu konuda aydınlatıyor olmanız çok güzel tebrikler! ince bir noktaya değinecek olursak bu resimde neyi algıladınız anlayamadım fakat benim algıladığım çocuk resmi bizim evlatlarımızı çocuklarımızı temsil etmekte onların bu olaydan dolayı üzgün olduklarına dair bir etkinlik kesinlikle (çocuk işçi anlamına gelmesin lütfen) altında çokta sebep aramamak gerektiğini düşünüyorum sonuçta onlar çocuk saf ve masumca üzüntülerini dile getirecek bir etkinlik yapmışlar onların toplumdaki olaylara karşı duyarlı olabilmelerini sağlayan ve emeği geçen öğretmenlerine teşekkür etmek gerek bence....veselam

Aniyorum tabıı...öğretmenim de baretini sarı boya lambasını siyah yap diye çocuklara nasıl üzülüneceğini de öğretmiş zaten biz bişeylerin altında sebep aramadıkça daha çok ölen olacak buna kızıyorum ve öğrencilerim şeytanın bacağını kırıp başka meslekler edinemzlerse bır maden CEOsunun kölesi olacaklar.
Baretini sarı yap demiş öğretmen rengarenk yapmak isteyn çocuk boyun eğmiş. Ölen işçilerde bu şartlarda çalışmaya boyun eğmişlerdi.
Şimdi söyleyin biz öğretmenlerin payı yok mu bu 400 kişide???1

seran Nickli Üyeden Alıntı

Aniyorum tabıı...öğretmenim de baretini sarı boya lambasını siyah yap diye çocuklara nasıl üzülüneceğini de öğretmiş zaten biz bişeylerin altında sebep aramadıkça daha çok ölen olacak buna kızıyorum ve öğrencilerim şeytanın bacağını kırıp başka meslekler edinemzlerse bır maden CEOsunun kölesi olacaklar.
Baretini sarı yap demiş öğretmen rengarenk yapmak isteyn çocuk boyun eğmiş. Ölen işçilerde bu şartlarda çalışmaya boyun eğmişlerdi.
Şimdi söyleyin biz öğretmenlerin payı yok mu bu 400 kişide???1

bu konuya olan hasaslığınızı çok iyi anlayabiliyorum zaten o kadar hasas bir konu ki neresine dokunsan elinde kalıverircesine üzüntülüyüz, çocuklarımıza üzüntüyü,acıyı,kederi istesekte öğretemeyiz (çünkü yaşanılması gerekenler duygular öğretilemez, YAŞANILIR)ve bizim çocuklarımızında üzüntülerini bir öğretmen olarak az çok gözlemleyebildim bu dahi yüreğimize dokunabilmekte dolayısıyla resimlerdeki renkler,çizgiler anlamsız kalmakta, acılar nasıl insanı olgunlaştırıyorsa yaşamda ilerledikçe çocuklarımızı olgunlaştırmakta.

bu ateş nasıl bir kordur ki hepimizi yakmakta;
bizden önce hesap vermesi gereken yüzlerce sorumlu insanın var olduğunu düşünmekteyim (bizde payımıza biçtiğimizi alalım elbette).