Topuksuz ayakkabılarla da şık olunabileceğini bilmeyecektim.
Hamileliğim esnasında 80´li kilolara kadar çıkıp kendi çapımda ilk defa bir alanda rekorumu kıramayacaktım.
Kan yapsın diye danadili haşlayıp üzerine yumurta kırıp ağzının tadına da uysun diye çikolatalı pudingle karıştırmak gibi yaratıcılığın sınırlarını zorlayan tarifler keşfedemeyecektim hiç.
Su almak için elimde kumanda ile buzdolabını açtığımda kumandayı buzdolabına koyacak kadar ya da evden çıkarken telsiz telefonu çantama atacak kadar kendimden geçmeyecektim.
Birinin canı yandığında ötekinin bu acıyı hissedebilmesinin sadece ikiz kardeş lerde olduğunu sanacaktım.
Sabahın köründe gözü kapalı mutfağa kadar gidip, süt ısıtıp yine gözü kapalı dönme yeteneğini kazanamayacaktım.
Üzümün çekirdeklerini tek tek çıkarmak için insanüstü bir uğraşa asla girmeyecektim.
Bir insanın gaz çıkarması beni bu kadar mutlu edemeyecekti.
Büyüdüğünde arkadaşlarınla birlikte partilerde Süper Anne olarak eğlenmeyi hayal edemeyecektim.
Babanla belki daha az kavga edecek ama sevginin evlat denilen başka bir boyutuna giremeyecektik.
Sevginin böylesine karşılıksız olanını hiç tadamayacaktım.
Telaşsız sevişmenin hayalini kuramayacaktım.
Annemi bu kadar çok sevdiğimi anlamayacaktım.
Annesinden zorla ayırdılar diye ´Uçan Fil Dumbo!´ çizgi filminde böğürerek ağlamayacaktım.
Geceleri kesintisiz uyuyacak, hafta sonunda sabahları istediğim saatte kalkacaktım ama uyandığımda yanağıma konmuş minik ellerin sıcaklığı ısıtmayacaktı yüreğimi.

Çantamda sürekli bisküvi, ıslak mendil, bir adet oyuncak, düşer bir yerin kanar diye ayıcıklı yara bandı taşımayacaktım.
Acıyı geçiren öpücüğün gücüne inanmayacaktım.
38,5 derece ateş beni de yakıp kavurmayacaktı.
Yağmur sonrası çamurlu sularda zıplamanın keyfine varamayacak, sen bir lokma daha fazla yiyesin diye kalabalığın ortasında kafamda peçete dansı yapmayacaktım.
Sen olmasaydın eğer yaşamın karmaşıklığını unutup tekrar basit yaşamayı öğrenemeyecektim.
Sen olmasaydın eğer ben asla ´anne´ olmayacaktım.
Bir çocuk doğduğu anda, bir anne doğarmış... Bu lafın doğruluğuna inanmayacaktım!

-alıntıdır-

Sen olmasaydın eğer ben asla ´anne´ olmayacaktım. Bir çocuk doğduğu anda, bir anne doğarmış
okurken gözlerim doldu...
düşünsenize hamileyken günde 1 lt süt içerdim..
alacağım kiloları hiç umursamadım ve 22 kilo almıştım
(gerçi hemen verdim)
6 ay kolik ağlamalarıyla uğraştık çok yorukduk ama hiç yakınmadık..
bunlar sadece küçük örnekler..
allah dilyene dilediği zamanda hayırlı ve sağlıklı evlatlar nasip etsin
teşekkürler meltem

Anne olmak ne kadar kutsal bir şey..Bence de her kadının tatması gereken bir duygu bu..inşallah bir gün bizler de yaşarız bu eşsiz duyguyu

okurken çok duygulandım.Allah bu duyguyu tatmak isteyen herkese yaşatsın inşallah.

çok güzel,duygulu bir yazı..
teşekkürler canım..
Hayatta her kadının yaşaması gereken bir duygu..

rpekkan Nickli Üyeden Alıntı

Anne olmak ne kadar kutsal bir şey..Bence de her kadının tatması gereken bir duygu bu..inşallah bir gün bizler de yaşarız bu eşsiz duyguyu

tubu Nickli Üyeden Alıntı

okurken çok duygulandım.Allah bu duyguyu tatmak isteyen herkese yaşatsın inşallah.

Derinmavi=) Nickli Üyeden Alıntı

çok güzel,duygulu bir yazı..
teşekkürler canım..
Hayatta her kadının yaşaması gereken bir duygu..

umarım bu duyguyu yaşarsınız ve burada paylaşırız

SADECE MELTEM HOCAMA TEŞEKKÜR EDEBİLİRİM BAŞKA YORUM YAPMAK İSTEMİYORUM

hem çok güldüm hemde ağladım .tarifsiz bir duygu ne güzel anlatmışsın meltem teşekkürler

ben de okurken çok duygulandım arkadaşlar... rica ederim.

hem güldüm hem duygulandım galiba anne olduğumuzdada böyle hem duygulanıyoruz ve böyle ağlayabiliyoruz tarifi zor ama umarım birgün tadarız ben anne olmayı değil ama yaklaşık 5 yıldır bir anneye anne gibi bakmanın ne demek olduğunu çok iyi anladım kısmetse birgün anne olur ve anneliğide tadarım