Sen hep gül bebeğim. Yüzünde güller açsın. Hiç solmayan solsada yeniden tazecik ve mis kokan. Gülüşünde ki masumiyet hiç kaybolmasın. Gülüşünde ki içtenlik umut olsun bakanlara...

Korkma annen yanında. Annen yaklaştırmaz kötüleri sana.

Olur da yetmezse gücüm, zaman izin vermezse, törpülerse hayat beni, delice sürüklerse zorlu yollarda sen yine gül...

Bensizliğe inat ve yalnızlığa inat benle geçirdiğin günleri getir aklına ve gül.

Gülüşün değiştirecek dünyayı inan bana. Hayatın beyaz bir pamuk gibi yumuşacık ve sıcacık geçecek. Etrafında seni sevenler, koruyanlar ve gurur duyanlar olacak. Tıpkı benim gibi. Tıpkı ben gibi şevkatli.

Ve yine sadece gül bebeğim. Cesur ve inançlı ol hayata. İçindeki inanç büyüsün büyüsün büyüsün toz pembe gerçeklerle. Dizlerinde yaralar açsada zorlu yokuşlar seni ayağa kaldırabilecek güç gülüşünde.

Herşeyden öte herkes için biraz olsun gülümseyebilmeyi dile...

Babasından Kızına.

Daha çok küçüksün bebeğim. Alsam ellerini avucumun içine yüreğinin sesi değer tenime.

Koklamaya kıyamadığım gülümsün sen, hangi şair hangi şiirinde anlatabilir güldüğünde gözlerinin içinde çakan şimşeğin kuvvetini, dehşetli güzelliğini? Balım benim sesinde çağlayanların coşkusunu biriktiren denizim, sevgili kızım; Bu yılda veremiyor baban sana umut ettiği dünyada yaşayacak günleri.

Sokakların ibresi hala bizden yana değil maalesef. Senin tertemiz beyninin çözemeyeceği bulmacalarla dolmuş sokaklar. Kirletilmiş ve parsellenmiş, kızım. Bu yılda seninle aynı yazgıya prangalanmış milyarlarca hemcinsine düşlediğim müjdeyi verememenin yoksulluğuyla içim buruk .

Sen daha yokken, büyük bir merak ve iştahla dinlediğin masallar bile yokken başlamış cinsinin tutsaklığı. Kadın olman senin seçimin olmadığı halde milyonlarca yıl önce ayıpsanmış. Havva demişler adına , cennetlerden kovmuşlar. Bütün günahların peşin alıcısı olmuşsun sorgusuz sualsiz. Yüklenmişsin bütün ayıpları sırtına, sesini çıkarman, lincin fitili olmuş kokmuş tarih sayfalarında.

Pazarların dilsiz malı olmuşsun yıllarca.

Terin savrulmuş tarlada ekine, sabana koşulmuşsun. Tenin dökülmüş sokağa üç pula satılmışsın.

Dövülmüş,sövülmüş, terkedilmişsin. Açlığını söylemen ayıplanmış, üşümen yasak ,aşık olman zinhar ve de kat ten cinayet sebebi sayılmış. Töreler yapılmış öldürülmen için. Tacizin,tecavüzün fosforlu tabelaları giydirilmiş bakışlarına.

Duygunu çalmışlar güpegündüz, perçemleyip karakolları kafanın içine, emeğini çalmışlar ortalık yerde, tek şahidin kalmamış, parçalanan yüreğinin çığlığından başka.

İçini karartmasın bunca kepazelik. Sana bunları masallardaki prenseslerden başka hemcinslerinin de olduğunu bil diye yazıyorum.

Aynı düşleri kurduğumuz, nakaratını birlikte tekrarladığımız kadınlar da var bu dünyada. Ablaların say onları, teyzelerin,halaların, kardeşlerin say onları. Sen aynı acıları çekmeyesin diye ,adını bilmediğin acılara katlanan akrabaların. Mağrur, onurlu ve sıcak gözlü hemcinslerin.

İşkencelerde ölen, tutsak kalan yıllara,hapishane kapılarında nöbet tutan annelerin de var bu dünyada. Fabrikalarda sana mama yapan kardeşlerin, senin gülüşünle dinleniyorlar.Ve daha bir sıkı kavrıyorlar ellerindeki özgürlük meşalelerini, alanları dolduran ablaların.

Demişler ki , babasının kırılgan minnacık böceği, aşk acısından başka bir acı duymasın yüreğinde.

Yaşamımı bezeyen süslü gevezem, kuru bir sayfalık kağıdın üstününü işgal eden sözcüklerden başka bir hediyem yok bu gün. Masalları kötülerden ayıklamak sandığın kadar basit değil ne yazık ki.

Utanıyorsam da biricik kızım seni böyle bir dünyaya getirdiğime, suskun kaldığımı sanma.

Gelişin umudumu emzirdi, hıncımızı biledi. Daha bir sıkı sarılıyoruz küreklere. Gülüşlerin yapışsın diye yüzüne, kavgayı meslek edinmiş baban, acıyı bileylenmiş annen seve seve sırtlıyor güçlükleri.

Düşersek bir gün soluksuz koşuda, gücümüz tükenir de yok olursak sen devralacaksın bayrağı, bundan kuşkumuz yok. Tıpkı daha önce yaşamış kardeşlerin gibi. Onurlu, sevecen, ve üretken olacaksın. Bizim yüreğimiz çünkü, nefretin değil sevdanın üretildiği tezgah değil mi?

Yüreğinin kapısını açık tut kızım, açık tut barışa, kardeşliğe, eşitliğe ve aşka. Çünkü aşk karanlıkta parlayan tek ışıktır bizim olan.

Sen daha minicikken tanıştın vedalarla. Hasreti istemeden de olsa soktuk hayatına. Daha 7 aylıkken yaşamın yükü bindi omuzlarına. Biliyorum anlam veremiyorsun hergün sana “hoşçakal akşam gelicem bebeğim” diyip gitmeme.

Oysa annen hep yanında olmalı değil mi? Her ağladığında o silmeli gözyaşlarını. Her acıktığında doyuran annen olmalı. Altının değişmesi gerektiğinde annenin elleri değmeli tenine. En önemlisi kendini güvende hissetmek istediğinde annenin kokusu ve sıcaklığı dolaşmalı ciğerlerinde. Ama olmuyor bebeğim. Bu sana ilk hayat dersimiz işte.
Neler götürecek senden neler katacak bilmiyorum. Ama bildiğim tek bişey var. İşe başlamış olmanın bana kattığı bu suçluluk duygusu asla yok olmayacak.

Biliyorum hiçkimse mükemmel olamaz hayatta anne de olsa. Ama anlatamıyorum ki bu gerçeği kalbime. Hep biryerlerde bişeyler eksik kalıyor. Seni istediğim gibi büyütememek, istediğim gibi besleyememek, istediğim hiçbirşeyi yapamamak içimi acıtıyor. Acaba suçlarmısın ilerde beni. Benim anneanneni suçladığım gibi.

Küçüktüm bende annemin bana “hoşçakal akşam gelicem bebeğim” dediği zamanlar. Aynı senin gibi. Sonra büyüdüm okula başladım. Eve geldiğimde içeri girer girmez sessizlik korkutmasın diye mutlaka televizyonu açardım. Arkadaşlarımın çoğu gibi annemin hazırladığı öğlen yemeği beklemezdi beni. Karnımı doyurmak istiyorsam yemek yapmak zorundaydım.

Kış aylarını hiç sevmem ben biliyormusun. Çünkü ısınmak için soba yakmalıydım. Gökgürültüsünden korkmamayı öğrenmek zorundaydım. Yağmurdan ıslanan saçlarmı kendim kurutmak, soğuktan üşüyen ellerimi kendim ısıtmak kısacası annemin yapması gerken herşeyi kendim yapmak zorundaydım.

Sonra büyüdüm. Ve büyüdükçe anladım ki kadınlar çalışmalı. Bebeklerini evde bırakmalı ve çalışmalı. Hem onların eğitimi için bu gerekli. Hemde ev ekonomisine katkı.

Ve sen geldin. Büyürken savunduğum herşey altüst şu anda.Tüm mantığım yerlerde. Duygularımla savaş içinde. “Kızımın bana ihtiyacı var. Onun yanında olmalıyım. Eşimin maaşı neyimize yetmiyor fazlasına ne gerek var” diyor kalbim. Beynim “saçmalama onca sene okudun, ailenin tüm emekleri, yıllardır aynı yerde çalışıyorsun. Nasıl silersin bunca seneyi” diyor. Şu anda galip o. Ama daha ne kadar böyle gider bilmiyorum bitanem.

Kendimi suçluyorum sürekli. Sana her baktığımda içim eriyor. Acaba diyorum benim kızımda benim annemi suçladığım gibi beni suçlayacakmı. Çünkü biliyorum sende çok zorlanıyorsun. Sende annenin yanında olmasını istiyorsun.

Annen senin için sana bu yaşta vedayı öğretmek zorunda kaldı bebeğim. Bu kötü bir ikilem işte böyle. Ama şunu unutma yanında olamadığım heran aklım sende.

Umarım kolay alışırsın annenin yokluğuna kızım. Seni seviyorum.

Anne olmak kadar güzel bir şey var mı bu hayatta?

İrem&Özge Nickli Üyeden Alıntı

Sen hep gül bebeğim. Yüzünde güller açsın. Hiç solmayan solsada yeniden tazecik ve mis kokan. Gülüşünde ki masumiyet hiç kaybolmasın. Gülüşünde ki içtenlik umut olsun bakanlara...

Korkma annen yanında. Annen yaklaştırmaz kötüleri sana.

Olur da yetmezse gücüm, zaman izin vermezse, törpülerse hayat beni, delice sürüklerse zorlu yollarda sen yine gül...

Bensizliğe inat ve yalnızlığa inat benle geçirdiğin günleri getir aklına ve gül.

Gülüşün değiştirecek dünyayı inan bana. Hayatın beyaz bir pamuk gibi yumuşacık ve sıcacık geçecek. Etrafında seni sevenler, koruyanlar ve gurur duyanlar olacak. Tıpkı benim gibi. Tıpkı ben gibi şevkatli.

Ve yine sadece gül bebeğim. Cesur ve inançlı ol hayata. İçindeki inanç büyüsün büyüsün büyüsün toz pembe gerçeklerle. Dizlerinde yaralar açsada zorlu yokuşlar seni ayağa kaldırabilecek güç gülüşünde.

Herşeyden öte herkes için biraz olsun gülümseyebilmeyi dile...

ya ben size hayran kaldımm... süpersiniz.. bu yazıları saklıyorsunuz umarım İrem büyünce okusun ne kadar şanslı olduğunu hissetsin.. Bir anne değilim yeni evliliğe adım atan bir insanım ama bunları okurken göz yaşlarımı tutamadımm allahım size sağlıklı uzun ömürler versin irem in en güzel anlarında yanında olıursunuz inşallah Allahım huzurunuzu bozmasın....

smyrfth Nickli Üyeden Alıntı

Anne olmak kadar güzel bir şey var mı bu hayatta?

esra60 Nickli Üyeden Alıntı

ya ben size hayran kaldımm... süpersiniz.. bu yazıları saklıyorsunuz umarım İrem büyünce okusun ne kadar şanslı olduğunu hissetsin.. Bir anne değilim yeni evliliğe adım atan bir insanım ama bunları okurken göz yaşlarımı tutamadımm allahım size sağlıklı uzun ömürler versin irem in en güzel anlarında yanında olıursunuz inşallah Allahım huzurunuzu bozmasın....

İşallah Rabbim sana da nasip eder sağ salim bebeğini kucağına almayı canım. Çok saol. Saklıyorum sağlamaz olur muyum. Doğumdan bu yana tuttuğum bir günlük var. Kızım büyüyünce okusun diye.

[QUOTE=İrem&Özge;487918]



İşallah Rabbim sana da nasip eder sağ salim bebeğini kucağına almayı canım. Çok saol. Saklıyorum sağlamaz olur muyum. Doğumdan bu yana tuttuğum bir günlük var. Kızım büyüyünce okusun diye.[/

teşekkür ederim allahım inşallah bize de o güzel duyguyu yasatır..
bu arada süpersiniz...

Kızım miniğim büyüdün de okula mı başladın?
Annesinin meleği gurur duyuyorum seninle.
Her değişikliği kolay kabullenmenle, ağlayan diğer çocukları sakinleştirip, onlara yalnız olmadıklarını hissettirmenle, öğretmenine saygınla.
Babanın her defasında "kızımız için sana binlerce kez teşekkürler" demesini sağlamanla...
Günlerden okulun 4. günü. Uyum haftası diyorlar adına.
İlk günün gözü yaşlı İrem'i ikinci günde "ben ağlama hakkımı dün kullandım, bugün ağlamasam iyi olur" diyen kocaman bir kız oldu birden.
Birden büyüdün. Korkuyorum bu hızlı büyümeden. Çocuksun çünkü sen daha.
Daha çocukken böyle hissetmene, davranmama endişeleniyorum. Bir yandan da huzur doluyor içime. Annelik işte. Ne yapsan memnun olmuyorum.
Her durumda bir endişe hali.
Ne diyim tatlım, şekerliğim. SENİ SEVİYORUM.

İrem&Özge Nickli Üyeden Alıntı

Kızım miniğim büyüdün de okula mı başladın?
Annesinin meleği gurur duyuyorum seninle.
Her değişikliği kolay kabullenmenle, ağlayan diğer çocukları sakinleştirip, onlara yalnız olmadıklarını hissettirmenle, öğretmenine saygınla.
Babanın her defasında "kızımız için sana binlerce kez teşekkürler" demesini sağlamanla...
Günlerden okulun 4. günü. Uyum haftası diyorlar adına.
İlk günün gözü yaşlı İrem'i ikinci günde "ben ağlama hakkımı dün kullandım, bugün ağlamasam iyi olur" diyen kocaman bir kız oldu birden.
Birden büyüdün. Korkuyorum bu hızlı büyümeden. Çocuksun çünkü sen daha.
Daha çocukken böyle hissetmene, davranmama endişeleniyorum. Bir yandan da huzur doluyor içime. Annelik işte. Ne yapsan memnun olmuyorum.
Her durumda bir endişe hali.
Ne diyim tatlım, şekerliğim. SENİ SEVİYORUM.

Bu güne kadar nasıl olmuş da gözümden kaçırmışım bu güzel anıları...

Ne kadar çok duygu yüklü ve içten...

Adı İrem&Özge olan bir kocaman kitapçık oluşmuş, forumumuzda...

Harikasınız Özge hanım.


İremimize yeni yaşantısında başarılar diliyoruz.

Nasıl övünmeyeyim seninle bebeğim.
Öğretmenin öyle güzel bahsetti ki dün senden.
Anne olarak gurur duydum.
"nakış gibi işlemişsiniz İrem'i ve emekleriniz karşılığını alıyorsunuz" dedi.
Canım bebeğim güzel kızım "seni seviyorum" kelimesi bile hafif kalıyor artık ne desem bilemiyorum.
Annen ve baban senin için aynı yerdeymiş, ne beni babandan ne babanı benden fazla seviyormuşsun. Nasıl güzel bunu duymak biliyor musun. Kocaman yüreğinde ikimize de aynı yeri ayırman nasıl güzel.
Kimseyi kırmamaya çalışman ama aynı zamanda bende varım demen, algısal başarın, saygın, terbiyenle kocaman bir MAŞALLAH aldın öğretmeninden.
Benden sana kocaman bir MAŞALLAH tatlım.
Ömrün boyunca en iyi arkadaşın ve gestopo annen olmaya devam edeceğim.
Seni hem çocuk neşesinde hemde büyük olgunluğunda olmaya devam et.