Çünkü... O kadar çok ki çünkü'nün devamında yazabileceklerim.
İşte onlardan biri. Henüz 14 aylık gibiydi bu yazıyı yazdığımda meleğim.

Benim Küçük Yardımcım

Birgün deselerde bir kızın olacak, büyüyecek ve sana yardım edecek. İnanmazdım herhalde. Ohooo daha çok var o günlere derdim. Ama hayat işte. Herşeyle karşılaştırıyor insanı. Çok şükür mutluluklar yüklü hayatımda.

Kızım, evin küçük ve tek kızı ama artık büyük ve tek kızı. Öyle ki bebeğim artık annesini kapıda karşılıyor. Ağzının ne kadar kocaman olabildiğine şaşırmamak elde değil. O gülümsemeyle varolan tüm dişler meydanda.

Sonra atlıyor kucağıma "anneee" diye. "Aşkımmm" diyorum bende ona. Kalp atışlarının sesi nerdeyse her odada yankılanıyor. Ve yine "anneee" diyor bu sefer hitabım değişiyor "bebeğimmmm". Bu böyle nerdeyse 10 kez tekrarlanıyor kapı önünde, koynumda bebeğim, elimde alışveriş poşetleriyle.

Artık üzerimi çıkarmam gerek. Malum kış dışarsı soğuk, ev sıcak. Başlıyor soldan soldan basmaya. "Hadi" diyorum "anne montunu çıkarsın İrem de beklesin". İnanabiliyor musunuz anlıyor. Çekiyor o minicik altın sırması kollarını boynumdan. Elimdeki poşetleri bırakıyorum kenara. Benim o minik bebeğim büyümüşte poşetleri taşımaya çalışıyor. Üzerimi çıkaramadan ağırlıkları alıyorum elinden hafif bikaç şey bırakıyorum poşetin birinde.

Geçiyoruz mutfağa. Ben hala üzerimi çıkarıp, elimi yüzümü yıkayıp, biraz rahatlama derdinde... Küçük hanım poşetleri boşaltmaya başlamış bile. El mahkum çocuğun öğrenme hevesini kırmak olmaz. Sırtımdan terler akıyor yavaştan. Alıyor süt şişelerini eline elbette kendine ait olanları. Bekliyor bakıyor suratıma kedi gibi. "Göster bana bunları nereye koyacağım" mesajı içeriyor o bakış. Anne olunca her bakışa anlam yüklemeyi öğreniyor insan. "Bak diyorum buraya dizeceksin". Diziyor.

Tam odaya geçip üst baş değiştirecekken çamaşır makinesindeki çamaşırların yıkandığı ve asılmak için beklediklerini farkediyorum. İrem de almış eline çamaşır sepetini bekliyor. Yine o malum kedi bakışıyla. Artık montum bedenimle bütünleşti zaten hissetmiyorum.

Başlıyoruz çamaşırları asmaya. Bir veriyorsa üç tanesini sepetten atıyor. Diğer odalara götürüyor. Bundan sıkılınca mandalları tek tek vermeye başlıyor elime. İş biraz uzun sürüyor ama kızım sonsuz bir mutluluk içinde. İşe yarıyor olmanın haklı gururunu taşıyor. Bi bakıyorum mandal kutusu yerde içi boş. Hepsi dağılmış sağa sola. İşine gelirse topluyor hepsini, gelmezse iş yine bana düşüyor.

Kızım İrem'im daha dün doğmuş gibi. Kızım doğalı 487 kez güneş doğdu ve geçen 487 gün her anıyla aklımda.

Benim küçük yardımcım seni çok seviyorum kızım. İyi ki doğurmuşum ne diyim.

Kızınız İrem'li anlarınızı bizimle paylaştığınız için teşekkür ederim.İnanın çok duygulandım bende bir anne olarak..

Benimde kızım var ve bu yıl ilkokula başladı...

Yazınız karşısında bende çok duygulandım çünkü annelik zor bir zanaat ama en iyi şekilde bu zanaatı gerçekleştiriyorsunuz ne mutlu size ve sizin gibi anneere...

benimde iki yavrum var o nedenle çok duygulandım ve bütün annelerin ruh halini çok güzel yansıtmışsınız..

allah bağışlasın kızınızı. bir anne ancak bu kadar güzel ifade edebilir duygularını.

Kızım 16 aylıkken yazdığım bir başka yazı.
Rabbim hepimizin evlatlarını bizlere bağışlasın.
Teşekkür ederim hepinize.

ir yılı daha geride bıraktık! Biz bir sene daha yaşlandık, kızım biraz daha büyüdü. O büyürken bize de bir şeyler öğretiyorlar. Annelik gerçekten "bir kadının yeniden hayata geliş" öyküsü... Bu hikayede her geçen saniye çocuğum sayesinde bir şeyler öğreniyorum. 2008`yi geride bırakırken bir anne olarak neler öğrendiğimin listesini yaptım. Listeye bakınca sadece bu yılın değil geçmiş 16 ayın bilânçosu için şükrettim. Ne hamilelikte yaşanan sıkıntılar, ne uykusuz geceler, ne emzirme sorunları... Hiçbiri akılda kalmıyor. İster büyük, ister küçük olsun her sıkıntı çocuğunuzun bir öpücüğü ile uçup gidiyor. Sevgili kızım İrem`e bana kazandırdıkları için teşekkür ediyorum. İşte İrem`in gelişiyle değişen Özge`nin fark ettikleri:

- Ortalık darmadağınık olduğunda "Özür dilerim annecim" deyip, yanağıma bir öpücük kondurduğunda kandırılabileceğimi,

- Küçük bir top haline getirilmiş kâğıtların bana "iyi ki doğdun anne" diye verildiğinde nasıl da tek taş yüzük almış kadar mutlu olabileceğimi,

- Gece yanımızda yattığında tam da attığı tekmelere söylenirken birden kollarını boynuma doladığında "huzur" kelimesinin gerçek manasını anladığımı,

- Yemek yedirme konusunda Türk genleri taşıdığımı ve bu sebeple en lüks restoranın ortasında trencilik oynayabileceğimi,

- Bir kliniğin ortasında çocuğum sıkılmasın, koşuşturduğunda laf gelmesin diye onunla "Kurt Baba", "Kutu kutu pense" gibi oyunlar oynayacak kadar etrafa aldırmadığımı,

- Bez Bebek dizisini günde 5 kereden yılda 3789 kere söylenmeden izleyebildiğimi!

- Ortaokulda bile resim derslerinden kaçıp bir çizik bile atmamışken kızım için bir senede 3 resim defteri dolusu resim yapabileceğimi,

- Bir kitabı 387 kere bıkmadan okuyabildiğimi!

- Bazen kendimi sabırsız sansam da her "niye", "neden" sorusuna usanmadan yanıt verebilme yeteneğimin olduğunu,

- Ailece DVD seyrederek de en az sinema kadar keyif alabileceğimi,

- Kızım, "benim babam süperdir" dediğinde yaptığım seçimden ötürü kendimle gurur duyduğumu ve eşime sadece iyi bir eş değil aynı zamanda "süper baba" olduğu için - her zaman dile getiremesem de - her an teşekkür ettiğimi,

- Çalışma hayatımı bile İrem`e zaman ayırmak üzerine kurmama rağmen kendimi yetersiz bir anne hissettiğimde "seni seviyorum annecim" demesi ile kendime olan inancımın arttığını,

- Mısırların patlamasını izlemesinin gayet de eğlenceli bir şey olduğunu!

- Yemek yedirme konusunda son derece yaratıcı fikirlerimin bulunduğunu
Mickey Mouse`a kabak dolması yedirmek, Minnie`ye oyuncaklarını toplattırmak, Donald Duck`ı kolluklarıyla korkmadan denizde yüzdürmek gibi gayet güzel mesaj kaygılı masallar uydurabildiğimi

- Salonu bir saat içinde 5 kere topladıktan sonra dağınıkken de mutlu kalabileceğimi

- Kızımın eli yandığında o yanığı kendi kalbimde hissedebileceğimi

- Arabada sıkılmasın diye her 10 dakikada bir yeni bir şarkı besteleyebildiğimi

Ve daha bunlar gibi onlarca fark ettiğim yeni şeyler olduğunu öğrendim...

çok güzel anlatmışsınız duygularınızı irem çok şanslı sizin gibi bir annesi olduğu için..

Çok teşekkür ederim. Tüm yavruşların ömrü şanslı olsun

yazdıklarınıza hayran olmamak mümkün değil gerçekten bu kadarmı içten anlatılır bir duygu...içim ürperdi her bir satırı okurken,çok şanslı bir kızınız var gerçekten tabi ona sahip olduğunuz için sizde bir o kadar şanslısınız.allah sizi ayırmasın bir ömür boyu,o küçük meleğin yokluğunu göstermesin...

ALLAH bizede sizin gibi bir anne olmayı nasip etsin inşallah

Siz gerçekten süper bir annesiniz.Kızınız çok şanslı ve sizde o küçücük yüreğe sahip olduğunuz için çok şanslısınız...

İyiki varsınız ,iyiki aramıza katıldınız...


Çok tşk bu güzel duyguları bizimle paylaştığınız için..

TURKUAZ-E Nickli Üyeden Alıntı

yazdıklarınıza hayran olmamak mümkün değil gerçekten bu kadarmı içten anlatılır bir duygu...içim ürperdi her bir satırı okurken,çok şanslı bir kızınız var gerçekten tabi ona sahip olduğunuz için sizde bir o kadar şanslısınız.allah sizi ayırmasın bir ömür boyu,o küçük meleğin yokluğunu göstermesin...

ALLAH bizede sizin gibi bir anne olmayı nasip etsin inşallah

d kara Nickli Üyeden Alıntı

Siz gerçekten süper bir annesiniz.Kızınız çok şanslı ve sizde o küçücük yüreğe sahip olduğunuz için çok şanslısınız...

İyiki varsınız ,iyiki aramıza katıldınız...


Çok tşk bu güzel duyguları bizimle paylaştığınız için..

Ama bu kadar güzel yoruma şımarırım ona göre
Hem alıştırmayın hep isterim.
Çok teşekkür ederim.
Allah isteyen herkese sağlıklı evlatlar nasip etsin işallah.