Çocukların anne-babaları ile iyi ve kötü günlerini birlikte paylaşmaları, çocuğun yaşamındaki en doğal olaylardır. Çocuğun bu yaşama biçimini seçip-seçmeme hakkı yoktur. Doğa kendisine nasıl bir aile biçmişse, çocuk bununla yetinmek durumundadır. Aynı şekilde anne-babanın da kendi genlerinin alternatiflerinin içinde, olabilecek olanın en iyisini seçebilme şansı henüz yoktur. Çocuk yapmak için bir aile planlaması mutlaka ailenin elinde olabilir ancak çocuğa geçirebilecekleri genleri seçme şanslarını kullanabilmek için daha uzun bir teknolojik gelişime gerek bulunmaktadır. Bu bakımdan bakılması ve yetiştirilmesi en kolay ve yetenekli bir çocuğa sahip olan anne-babalar kendilerini çok şanslı görebilirler.



Bilindiği gibi çocuk yetiştirme ile ilgili pek çok reçeteler sunulur. Ancak hiçbir çocuk ve hiçbir aile birbirine benzemeyeceği gibi, her reçetenin de her aileye aynı yararı sağlayamayacağı açıktır. Ayrıca çocuğun gelecekte yaşayacağı bir sürecin kurallarını ya da ilkelerini, geçmişe dayalı kurallarla belirlemek gerçekten zordur. Zamanla doğru olarak nitelendirilen ilkeler doğru olmayan ilkelere dönüşebilmektedir. Bu bağlamda aile, ileri görüşü ile geleceğin yaşam tarzını model alacak ilkeleri benimsemek ve uygulamakla çocuğuna, çağa en yakın yaşam tarzını seçebilecektir.



Anne-babanın çocuğun üzerindeki etkisi kaçınılmazdır. Annenin çocuğun temizlenmesi, beslenmesi ve giydirilmesindeki tutumu bile çocuğun gelecekteki yaşama biçimini etkilemektedir. 25 anne üzerinde yapılan bir araştırma, annenin karakter yapısının, çocuğun eğitiminde, çocuk yetiştirme tekniklerinden daha etkili olduğunu göstermiştir. Aynı şekilde babanın kişiliği de çocuk üzerinde etkili olmaktadır. Çocuğun yaşamında önemli kişiler olan bu iki modelin birlikte oluşturacağı ortak yaşam tarzı, tutum ve davranışları, ailede oluşturdukları değerler, çocuğun yaşama tarzının oluşmasında etkili olacaktır.



Eğitim biliminden yararlanarak, ailenin çocuğun gelişimi üzerine etkileri ile ilgili birkaç küçük hatırlatmadan sonra sporcunun yaşamında anne-babanın önemine değinelim.



Sporun çocuğun yaşamına girmesi doğal olarak oyunla başlar. Çocuk oynayan insanın temel güdülerini taşır, oyunla, yaşamın bir modelini yaşar. Evden bahçeye, bahçeden okula yaşam becerilerini geliştirdiği antrenman ortamlarıdır oyun alanları. İstek ve hevesle katıldığı için “oyunun kuralları” tam olarak benimsenir. Kısaca oyunda çocuğun yaşam becerileri çok çabuk etkilenir. Ailenin bu becerilerin etkilendiği ortamları bilmek, denetlemek, gerekirse bu konuda uzmanlara danışarak işlerin iyi gittiğinden emin olmak gibi sorumlulukları bulunmaktadır.



Oyun ve Spor ortamlarında ailenin ilk gözettiği alan, çocuğunun fiziksel güvenlik alanıdır. Çocuğun fiziksel sağlığı önemlidir ve bu bağlamda etkinlik alanlarının güvenli ve yeterli olması göz önünde bulundurulur. İkinci özen gösterilecek alan duygusal güvenlik ve duyuşsal değerlerin durumudur. Oyun ortamlarında çocukların karşılıklı iletişim becerileri, birbirlerine karşı tutum ve davranışları, kullandıkları sözler ve dil alışkanlıkları önemlidir. Olumlu ya da olumsuz dil alışkanlıkları oyun ortamlarında çok doğal bir şekilde kullanılır. Seçilen konuşma sembolleri zamanla kalıcı olabilecektir. Oyun ve spor ortamlarını yöneten rehber eğitmenlerin, çocuğun olumlu değer ve sembolleri seçmelerine yardımcı olabilmeleri, çocukların fiziksel sağlığı kadar önemlidir.



Çocuğun başarı ve başarısızlıklarında ailesini yanında hissetmesi ona büyük bir güven ve duygusal güç sağlar. Spora yönlendirme ve sporu bir yaşam biçimi olarak benimsemede aile çok etkili bir modeldir. Ailenin spor yaparken ve izlerken takındığı tavırlar, kullandığı dil, benimsediği adil oyun yaklaşımları çocuğun bu alandaki biçimlenmesinde etkilidir. Yenme ve yenilmenin mantığı, taraftar olmanın felsefesi ve bunlarla ilgili olumlu davranış örnekleri, yaşanarak örnek olacak öğrenme-öğretme araçlarıdır.



Aileler, çocuklarının spor karşılaşmalarına ve etkinliklerine ilgi göstermelidir. Her ne kadar çocuklar, ailelerinin kendi yenilgilerini izlemelerini istemese de ailenin çocuğun maçlarına gitmesi ve etkinliğin sonuçlarını onunla tartışması çok yerinde olur. Bu paylaşımda, daima olaylar tartışılmalı çocuğun kendisi tartışılmamalıdır. Ne olduğundan çok ne ve nasıl daha iyi olabileceği tartışılmalıdır. Zaman zaman birçok farklı oyun ya da spor etkinliğinin kritikçi bir gözlemle aile içinde çok yönlü, ama olumlu bir atmosferde tartışılması, spor aracılığı ile olayları tartışma kültürün gelişmesine yardım edebilir.



Takımı yenilgi almış ya da katıldığı bir yarışmada başarısız olan çocuğuna aile şu soruları sorabilir; Hakem kararlarına saygılı olabildin mi? Rakiplerinin sağlığını korumaya önem verdin mi? Rakibinin başarısına saygı duyabiliyor musun? Gelecek yarışma için nasıl hazırlanman gerektiğini belirleyebildin mi?

O zaman sen kazandın..!
alıntı

paylaşım için teşekkürler=)

Rica ederim...