Ben ilk gün görmezden gelemiyorum ağlayanları. kucağıma alıp sımsıkı kucaklıyorum. çok tatlı bir çocuk olduğunu onu çok sevddiğimi birlikte çok güzel oyunlar oynayacağımızı filan anlatıyorum. sonra sakinleşince yapmak istediğin birşey varmı diyorum. bazen oturcam sadece diyolar. o zaman tamam biraz otur, birlikte oyun oynayalım diyorum. oyuna kendi katılıyo sonra

şimdiye kadar böyle oldu yani

sonra çaktırmadan onu oyunlarda birinci yapıp gülen yüz yapıştırıyorum yakasına. ertesi gün yine o ağalayan öğrencim sadece oturucam ben diye okula geliyor. bir süre oturup etkinliklere katııyor.
onun dışında yemek saatinde çok ağlıyo öğrencilerim. kahvaltı yapmak istemiyorlar annemi çok özledim filan diyorlar. işte bende o zaman ne yapacaağımı ne diyeceğimi bilemiyorum. yeme desem hep ağlıycak hiç yemeyecek..anlatıyorum onlara çok besleyici yemezseniz güçlü çocuklar olamazsınız hasta olursunuz vs vs ama anlamıyolar. bazen bi tadına bak en azından bakalım beğenecekmisin diyorum zorla bakıyor tadına yinede yemiyorlar. bu sene yemek saatim çooook zor geçecek. neler demeliyim nasıl ikna etmeliyim yemeye?