Cahit Sıtkı Tarancı Hayatı ve Eserleri

İlköğrenimini Diyarbakır’da, orta öğrenimini İstanbul’da Saint Joseph ve Galatasaray liselerinde yaptı. Mülkiye Mektebinde ve yüksek ticaret okulunda bir süre okuduktan sonra memurluğa başladı. Siyasal bilgiler öğrenimi için Paris’e gitti. 2. Dünya Savaşı’nın başlaması üzerine yurda döndü. Çeşitli memurluklarda bulundu. Felç olarak konuşma yeteneğini kaybeden şair, tedavi için gittiği Viyana’da öldü.

İlk şiirleri Muhit ve Servet-i Fünun dergilerinde yayımlanan Cahit Sıtkı, hece ölçüsünü alışılmış durakların dışında cahit_sitki_taranciyeni bir uyumla kullanarak ilgi çekti. Otuz Beş Yaş şiiriyle ödül kazandı. Serbest şiiri de deneyen şair, duygulu, ölüm hayat, geçmiş şimdi tezatlarıyla beslenen kendisine has bir şiir geliştirdi. Yaşama sevinci, aşkın güzelliği temalarının yanında, ölüm ve yalnızlık duygusu tüm şiirlerine yansır.

Eserleri: Ömrümde Sükut (1933), Otuz Beş Yaş (1946), Düşten Güzel (1952), Sonrası (Ölümünden sonra yazılan yazılarla 1957)

Nesin Ziya’ya Mektuplar (1957), Hikayeleri ve hikayeciliği üzerine inceleme 1976’da basıldı