siz de her gün öğrencilerinizin evde size yaptığı resimleri, annelerine, babalarına, abi ve ablalarına yazdırdıkları mektupları, yedikleri çikolata ve sakız kağıtlarını ya da tokalarından kopan süsleri yapıştırarak hazırladıkları etkinlikleri gözleri parlayarak, "öğretmenim senin için yaptım" dediğine şahit oluyor musunuz? ben onları atmaya kıyamıyorum. birikiyor birikiyor, sonra mecbur kalıp atıyorum. ama üzerine en içten sevgilerin, masumiyetin bulaştığı küçüklü büyüklü kağıt ve karton parçaları beni çok etkiliyor. çocukların saf, yalın ve yalansız sevgilerini çok iyi anlatıyor. mesleğimi ve özellikle de branşımı neden sevdiğimi bana her sabah tekrar hatırlatıyor.
diyorumki bunları yayınlasak, ne bileyim bir internet sergisi gibi bişey açsak. bu işlerden çok da anlamam ama hani tarayıcıdan okutsak ya da resimlerini çekip arşivlesek. o zaman ölümsüzleşir gibi geliyor. bakarsınız yıllar içinde gerçek bir sergi bile açabiliriz ne dersiniz?
ne zamandır düşünüyordum ama resimlerini çekip inşallah en yakın zamanda bir kaçını eklicem. yorum ve eleştiriye açığım.

Çocukların yaptığı resimlere verdiğiniz değer çok etkileyici,güzel düşünceleriniz için teşekkürler..