bende bir köyde çalışıyorum...ne gariptir ki bütün başınızdan geçenler bende de var.soba var, sabahtan hizmetli yakıp gidiyor, ben devamında yakıyorum..yemekelrini yedikten sonra çocuklara gırgırlattırıyorum,her çocuk kendi sandalyesinin altını gırgırlıyor. böyle olunca herkes daha az kırıntı döküyor.cam kapı temizliğinden tutun da tuvalet temizliğine kadar ben yapıyorum.yardımcım temizlikçim yok.velilerden temizliğe gelen yok.annen neden gelmiyor deyince, babam istemiyor da ondan cevabını veriyor öğrencim.yemek listesine uyulmuyor.ama kızamıyor kıyamıyorum.ilginçtir bütün bunları da şimdilerde bir sorun olarak görmüyorum. göreve başlayalı 6 ay oldu hatırlıyorum da ilk zamanlar tam bir isyan halindeydim.bu niye böyle bu niye şöyle..her şeyi değiştirmek,yenilmek...ama şimdilerde ne bu yönlü bir istek ne de çaba kaldı içimde.bazen düşünüyorum yıldım mı ben şimdiden.yoksa şartlara uyum mu sağladım.Allah hepimizin yardımcısı olsun.henüz yeniyim biliyorum başaracağım.biz şanslı öğretmenlerizçektiğimiz bbu adı her ne ise, çocukların gözlerindeki pırıltının 10 da 1 i etmez.. gül bakışlılarımın gözlerindeki yıldızlar hiç sönmesin ben razıyım bu çilelere =)