Dışarıdan çok zor görünüyor ama bu mesleği yapınca ve de çocukları biraz seviyorsanız eminim fazla zorlanmazsınız. Sabır konusuna gelince öğrencilerinizi olduğu gibi kabul ediyorsunuz zaten, karşınızda yardıma muhtaç bireyler olacağı için pekte sabrın tükenmesi, karşısındakini aşağılama gibi durumları yaşayacağınızı sanmıyorum bu arada çok farklı çocuklar alacağınız için dersler çok daha eğlenceli geçiyor. Tabi birde çok aktif olmalı, devamlı zihinde olmalı, sorunlara çözüm bulmalı ve de iş dışında da öğrencilerle ilgili araştırmalar yapmanız gerekecek.
Rehabilitasyon merkezleri yazında açıktır isterseniz bir kurumu ziyaret edip en azından çocuklarla karşılaşmış olur ordaki öğretmenlerle görüşüp bizzat yerinde araştırmış olursunuz. Tabi atanıp devlette çalıştığınızda durum çok daha kolaydır çocuklar daha hafif düzeyde ve aynı özelliktedirler bunuda göz önünde bulundurun

ben ıkı sene anaokulunda calıstım bır senedır de zihin engellıler okulundayım. bu sene 3 ogrencım vardı bırıyle harflere gectık, dıgerıyle uzun bır sure cızgı calıstık, 3.sü agırdı ama onda bıle gelısme kaydettım kı ben okul oncesı ogretmenlıgı mezunuyum. okulumuzda cok sayıda zıhın engellıler ogretmenı var bu ısı gercekten ısteyerek benımseyerek yapanlar var okulda sadece zaman dolduranlar da... her işin zorlugu var anaokulunda calıstıgım bır sene benı cok yormustu bu sene cok daha mutluydum. her sey ınsanın beynınde bıtıyor her ne ıs yaparsak yapalım onemlı olan ıcten, severek, benımseyerek yapmak... ben de tercıh yaparken babam zıhın engellıler ogretmenlıgını yaz demıstı ben cocukların salyalarını sılemem demıstım anaokulunda cok daha ılerı derecede şeylerle karsı karsıya kaldım ve yaptım. her sey gonlunce olsun başarılar