ben mardinin bir köyünde ücretli öğretmenlik yapıyorum lojmanı sınıf olarak kullanıyoruz tabi buna sınıf denirse milli eğitim sadece boya verdi okadar .evden getirilen bir kaç yolluk un üstünde ders işliyoruz

https://www.onceokuloncesi.com/dosya...57cc2009c.docx

FOTOĞRAFLAR BURDA BAKMADAN GEÇMEYİN LÜTFEN

hocam gerçekten sınıfınızın hali çok kötü durumda benim ilk günlerim gibi masa sandalye hiç birşeyimiz yoktu 2 gün önce masa ve sandalye getirdiler Milli eğitimi çok sıkıştırdım sürekli telefon açıp hemen hemen hergünde gidiyordum. sizde üstünde durun sürekli milli eğitime uğrayın dile getirin.. allah yardımcınız olsun hocam gerçekten çok zor bi durum...

Sevgili havin47; fotoğraflara baktım, çok güzel boyamışsınız. En kısa sürede elinizden gelenin en iyisini yaparak sınıfınızı çiçek gibi yapacağınıza eminim.

En zor şartlar altında bile eğitim yaptığınız için sizi canı gönülden kutlarım. Asıl öğretmenlik çok zoru başarabilmektir.

Masa, sandalye gibi büyük eşya temin etmem zor ama diğer malzemelerinizi temin ettirmeye çalışacağım.

Özelden görüşelim.

M£RV£ Nickli Üyeden Alıntı

hocam gerçekten sınıfınızın hali çok kötü durumda benim ilk günlerim gibi masa sandalye hiç birşeyimiz yoktu 2 gün önce masa ve sandalye getirdiler Milli eğitimi çok sıkıştırdım sürekli telefon açıp hemen hemen hergünde gidiyordum. sizde üstünde durun sürekli milli eğitime uğrayın dile getirin.. allah yardımcınız olsun hocam gerçekten çok zor bi durum...

sağollun hocam öyle yapıyorum zaten ama elimizde yok diyorlar .allah yardımcımız olsun

EMEL ÖZDEMİR Nickli Üyeden Alıntı

Sevgili havin47; fotoğraflara baktım, çok güzel boyamışsınız. En kısa sürede elinizden gelenin en iyisini yaparak sınıfınızı çiçek gibi yapacağınıza eminim.

En zor şartlar altında bile eğitim yaptığınız için sizi canı gönülden kutlarım. Asıl öğretmenlik çok zoru başarabilmektir.

Masa, sandalye gibi büyük eşya temin etmem zor ama diğer malzemelerinizi temin ettirmeye çalışacağım.

Özelden görüşelim.

bu duyarlılığınız için teşekkür ederim.özelinize mail attım

çalıştığım ilk yılları hatırladım... öğretmenim, sakın bunlar sizi yıldırmasın.isyan etmeyi her düşündüğünüzde, çocuklarınızın tebessümleri, size içleri gülerek bakan gözleri gelsin aklınıza. ben şu an dört dörtlük bir sınıfta çalışıyorum. hani derler ya; bir eli yağda, bir eli balda. öyle. ama hiçbir zaman sizin şartlarınızda çalıştığım yılların lezzetini almadım.
şimdi gelelim önerilere... köyün imamı ile görüşün, ya da müdürünüz, muhtarınız birileri aracı olsunlar. camilerde genelde halılar yenilenince eski olanları bir yere kaldırırlar. halı olarak bunlar işinize yarayabilir. (ben ilk yılımda öyle yapmıştım) ya da civarda ilçeye yakın, ile yakın, fabrikalardan görüşme taleb edin. maruzatınızı uygun bir dil ve hatta resimlerle anlatın. (ikinci yılımda bir fabrika eski halıflekslerini, elektrik süpürgesini ve eski bilgisayarını bile vermişti) velilerinizle iletişime geçin. kullanmadıkları fazla eski olmayan, kanepe koltuk gibi eşyaları kullanabilirsiniz.(bir velim kocaman bir bidon vermişti. eşim de bidonun alt kısmına çeşme yerleştirdi. eski bir de lavabo bulduk. duvarı delip gider yaptık. ellerimizi orada yıkadık, dişlerimizi bile fırçaladık. okulun suyu yoktu, kuyusu vardı da!) bunlar tecrübeyle sabittir. ama milli eğitimi sıkıştırmaya da devam edin. oyuncak seti gönderebiliyorlar bazen. (en sonunda bıkıp bize vermişlerdi) merkezdeki okullarda tanıdıklarınız varsa, ya da aracı olabilecekler, fazla malzemelerini gönderebiliyorlar.(ben merkezde görev yaptığımdan beri yolluyorum köylere)
şimdilik aklıma gelenler bunlar. ama yine de elimden bir şey gelir mi (maddi ya da fiziksel anlamda) bakıcam. tekrar Allah yardımcınız olsun. asla yılmayın. ÖĞRETMEN adı aslında sizin gibi zor şartlarda çalışanlara daha fazla yakışıyor, unutmayın.

goncafiliz Nickli Üyeden Alıntı

çalıştığım ilk yılları hatırladım... öğretmenim, sakın bunlar sizi yıldırmasın.isyan etmeyi her düşündüğünüzde, çocuklarınızın tebessümleri, size içleri gülerek bakan gözleri gelsin aklınıza. ben şu an dört dörtlük bir sınıfta çalışıyorum. hani derler ya; bir eli yağda, bir eli balda. öyle. ama hiçbir zaman sizin şartlarınızda çalıştığım yılların lezzetini almadım.
şimdi gelelim önerilere... köyün imamı ile görüşün, ya da müdürünüz, muhtarınız birileri aracı olsunlar. camilerde genelde halılar yenilenince eski olanları bir yere kaldırırlar. halı olarak bunlar işinize yarayabilir. (ben ilk yılımda öyle yapmıştım) ya da civarda ilçeye yakın, ile yakın, fabrikalardan görüşme taleb edin. maruzatınızı uygun bir dil ve hatta resimlerle anlatın. (ikinci yılımda bir fabrika eski halıflekslerini, elektrik süpürgesini ve eski bilgisayarını bile vermişti) velilerinizle iletişime geçin. kullanmadıkları fazla eski olmayan, kanepe koltuk gibi eşyaları kullanabilirsiniz.(bir velim kocaman bir bidon vermişti. eşim de bidonun alt kısmına çeşme yerleştirdi. eski bir de lavabo bulduk. duvarı delip gider yaptık. ellerimizi orada yıkadık, dişlerimizi bile fırçaladık. okulun suyu yoktu, kuyusu vardı da!) bunlar tecrübeyle sabittir. ama milli eğitimi sıkıştırmaya da devam edin. oyuncak seti gönderebiliyorlar bazen. (en sonunda bıkıp bize vermişlerdi) merkezdeki okullarda tanıdıklarınız varsa, ya da aracı olabilecekler, fazla malzemelerini gönderebiliyorlar.(ben merkezde görev yaptığımdan beri yolluyorum köylere)
şimdilik aklıma gelenler bunlar. ama yine de elimden bir şey gelir mi (maddi ya da fiziksel anlamda) bakıcam. tekrar Allah yardımcınız olsun. asla yılmayın. ÖĞRETMEN adı aslında sizin gibi zor şartlarda çalışanlara daha fazla yakışıyor, unutmayın.

çok sağolun hocam bu fikirleriniz için diğer okullardan istedim ama kimisi ihtiyaç sahibi olanlara vermiş kimisi de suriyeden gelen vatandaşlara vermişler.bir okul eski halıfleks leri verecekleri söyledi onu alıcam sınıfa serecez kışın soğuk olacak.bir de hocam köylüde ancak cam taktıra bildi o kadar.

Hocam özelden size mesaj attım. okuyunca bana döner misiniz?

öğretmenim durumunuz için çok ama çok üzüldüm bende ilk gittiğim zaman bu manzaranın daha içerler acısı ile karşılaştım sınıfım muhtarın kömürlüğü olarak kullanılıyormuş geldiğim gün o hali görmek dahi insanın tamamen motivesini enerjisini düşürmeye yetiyordu adeta, ilk günden elleri sıvadık boşaltamaya çalıştık daha sonra müdürüm gerçekten insanmış benim bu mücadeleme ortak oldu mili eğitimi hemen hemen hergün sıkıştırdı ve en sonunda sınıfım için malzeme olarak ne gerekiyorsa hepsi geldi bu durum umuduma ışık oldu ve en sonunda başardım okulum ihaleye girmişti ve artık tadiratlar başladı sınıfımın yerlerine şap atıldı lamirent parke yeni pencereler kapılar takıldı çocuklarımın daha iyi bir eğitim alabilmesi içindi tüm mücadelem tabiki bende geçiştirmelik bir alan oluşturdum geride kalmasınlar diye fakat şu an durumuma mutlu dahi olamıyorum çünkü kendimi suçlu hissediyorum çünkü orda bir Müslüman kardeşim bir meslektaşım bir gönüldaşım kötü şartlar altında daha söylenecek çok şey vardı öğretmenim ama kelimeler kifayetsiz kalıyor adeta...
yeni sınıfım için çok mücadele ettim ve ben gittiğim yerde ümitsizliğin yerini umut ile değiştirdiğime inanıyorum hamd olsun yüce yaradana...

hocam durumunuz gerçekten kötü. ama sizi kutluyorum.zoru başarmaktır önemli olan.umarım herkes elinden geleni yapacaktır.