RENKSİZ ÇOCUK

Bir yaşanmamışlık hikâyesidir bu,
Hüzne alır götürür insanı…
Küskün gözler yıkanır gözyaşlarıyla.

Kapı aralığından sızan ışık,
Karanlığın içinde daha da sızlatır
Yarım kalan yüreği…

Mavi umuttu,
Çocuktu,
Sustu…

Dünden kalan her şey
Hiç yaşanmamış gibi
Yitip gitti
Yalancı bir rüzgârın peşi sıra.

Anılardan kan sızar şimdi
İçim acır
Acır da söyleyemem
Lal olur dilim…

Yorulur içimdeki çocuk…

Sessizce düşer çığlıklarım geceye.
Yırtılır karanlıklar,
Siyahların içinden
Gözü yaşlı bir çocuk çıkar…

Mavisi solgun…
Büyüdükçe suskunlaşan,
Renksizleşen bir çocuk...

MAVİ ÇOCUK
23:25 (10.11.09)

Sessizce düşer çığlıklarım geceye.
Yırtılır karanlıklar,
Siyahların içinden
Gözü yaşlı bir çocuk çıkar…


MÜTİŞ. GERÇEKTEN ÇOK ETKİLEYİCİ BİR EDANIZ ŞİİR YAZIMI KONUSUNDA ,YÜREĞİNİZE KALEMİNİZE SAĞLIK UZUN SÜREDİR SİTEYE GİRMEDİĞİMDEN DOLAYI BU GÜZEL ŞİİRLERİNİZİ YENİ OKUMA FIRSATI BULABİLDİM TEKRAR TEŞEKKÜRLER BU GÜZELLİKLER İÇİN...

insan herşeye küsebilir...ama kendine küsüpte, kabuğuna çekildi mi...suskun ve köşeye çekilmiş bir çocuk oluverir, büzer dudağını ve içli içli ağlar...öyle bir anda geldi bu kelimeler yüreğimden dudağımın kıyısına...
beğenmeniz beni mutlu etti...teşekkürler...

keleminize yüreğinize sağlıkk

teşekkür ederim öğretmenim...