KIZLARIM'a
Canlarım sizin olamadığınız bir dünyada
Anneniz neylesin koca bir ömrü bu hayatta
Değil mi bir tek gülünüş sunulun bana tabakta
Bakışlarınızdır bana hayat veren her sabahta
Daha dün ikinizin de minicik elleri vardı beşikte
Kokunuz fırından çıkmış ekmek gibi kucakta
Bazen geçerdi sabah akşam ağlamakla
Benim için yanardı ne zordu çaresiz kalmakta
Uykuları terk ederdik sen ve ben hastalıkta
İlk adımlarınız yüzünüzdeki kocaman gülümseme
Bir şeyi başarmışlığın ifadesi şimdi anılarımda
İlk heceniz ilk kelimeniz ilk anne
Seneler geçti bebeklerim mutluluğum yaşlarımda
Büyüdünüz siz büyüdünüz ben yaşlandım da
Sizler hep bebeklerim kaldınız yaşamımda
En kızdığım anda bile benim canım yanmakta
Beni anlamadığınızı biliyorum haklısınız kızmakta
İsterdim ki sizin canınız yanmasın hayat yolunda
Mümkün değil evlatlarım hayat böyle öğreniliyor sonuçta
En iyisini dilerim adınız hep dualarımda
Size bir şey olmasın siz ağladıkça içim parçalanmakta
Seni çok seviyorum canımdan öte kızlarım
Hep birlikte olun birbirinizi koruyup kollayın
Küçük büyük demeyin birbirinizi sevin
Karşılıksız saygı duyun beklenti içinde olmayın
Sizi Rabbime emanet ettim gözüm kalmaz asla arkada
Bana vereceğiniz tek ödül anne deyip sarılmak olsun
09/06/2011
Perşembe
14:30