ellerine sağlıkk çizmeye devam ;)
<center>önce okul öncesi 4 yaşında
</center>
gerçekten resimden öyle çok anlamlar çıkarabiliyorumki
sen bu resmi çizerken hangi duygular içindeydin bakim
Bazen birisine güveneceğim zaman, Geçmişteki hayal kırıklıklarım ensemden tutar ve kulağıma fısıldar;
"Ne Çabuk Unuttun''
gerçekten etkileyici bir resim ,bakınca insan çok şeyi hissedebiliyor aynı anda....teşekkürler
saraylar saltanatlar çöker
kan susar birgün
zulüm biter.
menekşelerde açılır üstümüzde
leylaklarda güler.
bugünlerden geriye,
bir yarına gidenler kalır
bir de yarınlar için direnenler...
ADNAN YÜCEL /yer yüzü aşkın yüzü oluncaya dek
uçmak isteyen hatta uçan bir ağaç insan gibi düşündüm ilk baktığımda ve ilkbaharda çiçekler, tohumlar savrulur ya rüzgar da... sanki minik insancıklar savruluyor onunla birlikte... böyle düşündüğümde de insan özgür olmalı ve düşünceleri de onun özgürlüğünde çığlık gibi büyümeli, yükselmeli gibi bir sonuç çıkardım...
aslında söylenecek çok şey var.... ne kadar yaklaştım, ne kadar uzaklaştım ya da ne kadar uçuk düşündüm bilmiyorum...
yolunuz aydınlık, güzelliklerle dolu olsun diyorum....ve sadece bendeki çağrışımı biraz anlatmaya çalıştım...
maviliğinle umutsun...
yüreğinle çocuk...
maviye hasret dostlar....
BÜYÜ DE GEL ÇOCUK...
Toprağa bağlıyız hepimiz aslında.Yaratılışımızdan,ölümden sonrasıda dahil geçen süreçte hep toprakta bir parçamız.Ölümü ne kadar kabul edemesekte,bizi ölüme dahi bağlayan birşeyler var.Zaman o kadar hızlı ilerliyor ki tanrının avuçlarında can buluyor beden ve aynı hızda gökyüzüne karışıyor ruhlar.Farkında değiliz aslında bir ömrün ne kadar kısa sürdüğünün.Orjinal çizimde arkada başaklar ve göl var.Yağmur yağıyor.Arkada küçükten büyüğe gezegenler.Ruhlar tek tek yağmurda dökülüyor göle.Her ruh karanlıklardan arınarak düşüyor tanrının ayaklarına.Kaçışımız yok.Hepimiz aynı yere düşeceğiz acizliğimizde.Gezegenlerde aslında ne kadar küçük olduğumuzu anlatıyor...Tabi her bir cümleyi detaylandırabilirimde...
Yorumunuz için çok teşekkür ederim.
Bazen birisine güveneceğim zaman, Geçmişteki hayal kırıklıklarım ensemden tutar ve kulağıma fısıldar;
"Ne Çabuk Unuttun''
ölüm...derin bir sessizlikte, kimsesizce uğurlanmak...umut olsun demiştim ilk baktığımda...
topraktan(zamandan,hayattan) sayısız özgürlükler gönderdim sonsuzluğa...ellerimize bulaşan düş kırıklıkları ölümün gelişiyle artık kırıklıkları bitmiş uzun bir düş olacak belki de...
az önce bir resim gördüm...bir benzetmeydi sizin çiziminize...
ordaki anlamın burda bütünleşmesiyle sizin anlatımınızda ilginç bir tesadüf oldu benim için...
burda kuşlar, orda insanlar...
güzeldi teşekkürler...
maviliğinle umutsun...
yüreğinle çocuk...
maviye hasret dostlar....
BÜYÜ DE GEL ÇOCUK...