Dünyayı boyamak için,
yine aldım elime fırçamı,
dünya bembeyaz seriliydi önümde,
bir sağa bir sola savurdum ucunu fırçamın,
boyadım maviliklere,
Umudun habercisi olmalı dedim.
sonra kuş vardı ,en özgürce uçanından,
masumca süzülüyordu gök yüzünde,
beyazla sıvadım yüzünü ,göğsünü,
masumca küçüçük gözünü belirginleştirdim.
barışın habercisi olmalı dedim.
İki el duruyordu sağ ve sol köşede,
parmaklarını uzatarak,birleştirdim göklerde,
sevginin anlamı olup,her yerde birleşmeli,
Mutluluk vermeli dedim.
resmim bitmişti,
İşte bu bendim.
sevgi ve umuttan oluşan bir beni boyadım tuvalde..
Sonrasında;
Döktüm laciverdimi lavaboya,
çünkü bir daha ihtiyacım olmayacaktı ona,
suyu açtım, süzülerek aktı,
şimdi hoşça kal demenin zamanı geldi.
Lacivertli bir dünya'ya...
Gülşah Altay