BEN SENDEN GİTTİM
Gözlerimin karanlığa düşen çığlığı acıtır
Yüreğimdeki düşsel sevdayı…
Sessizliğe gömülür bıçak kesiği sözlerim
Usulca sararım yalnızlığı…
Yıkılır bu şehir sen benden gittiğinde…
Dokunduğum bütün çiçekler ölür.
Dudağımın kıyısına yaslanan her sözcük
Düşer boşluğuna yüreğimin…
Anlamını yitirirken yaşam,
Bir de sensizlik eklenir
Düşsel sevdama…
Gitme...
Hiç kimseyim şimdi…
O karanlık gidişinle susturdum içimdeki,
Düşleri yarım kalmış çocuğu…
Kırıldı avunduğum bütün umutlar,
Maviyi boyadığım kızıl renk
Avucumun içinde kanar şimdi…
Hiç sevmediğim bir şehrin koynunda
Yorgun düşlerimi asıyorum
Kayıp sokakların köşe başlarına…
Sen benim kazandıkça kaybedilenim
Hoyrat rüzgârınla yüreğimi hep soğuk iklimlerin
Ayazına uğurluyorsun…
Bense sana tutunuyorum, senin ayaz yüreğine…
Ve şimdi daha yeni anlıyorum…
Gülüşleri çalınan çocukların neden ağladığını
Umutların neden hep kızıla boyandığını
Ve düşleri hep başka baharlara ertelemenin
Yüreği yırtan sızısını…
Sen benden gittin…
Anladım telaşlı yüreğimin sancılı atımlarının
Ruhuma verdiği karanlık huzursuzluğu…
Duydum rengimi kızıla boyayan sensizliğin
Ürkütücü uğultusunu…
Yitik bir sevdaya açıldı yaşlı gözlerim
Yitik bir sevdaya uğurlandı yaslı yüreğim
Sen gittin…
Ben senden gittim…
MAVİ ÇOCUK (27.02.2010 23.34)