hayattan neler öğrendim

Güveni geliştirmek yıllar alıyor, yıkmak bir dakika.



Hayatında nelere sahip olduğun değil kiminle olduğun önemli.



Sevimlilik yaparak 15 dakika kazanmak mümkün, ama sonrası için bir şeyler bilmek gerek.



Kendini en iyilerle kıyaslamak değil, kendi en iyinle kıyaslamak sonuç getirir.



İnsanların başına ne geldiği değil, o durumda ne yaptıkları önemli.



Ne kadar küçük dilimlersen dilimle her işin iki yüzü var.



Olmak istediğim insan olabilmem çok vakit alıyor.



Karşılık vermek, düşünmekten çok daha basit.



Bütün sevdiklerinle iyi ayrılman gerek, hangisi son görüşme olacak bilemiyorsun.





"Bittim" dediğin andan itibaren pilinin bitmesine daha çok var.



Sen tepkilerini kontrol edemezsen, tepkilerin hayatını kontrol eder.



Kahraman dediğimiz insanlar bir şey yapılması gerektiğinde, yapılması gerekeni şartlar ne olursa olsun yapanlar.



Affetmeyi öğrenmek deneyerek oluyor.



Bazı insanlar sizi çok seviyor ama, bunu nasıl göstereceğini bilemiyor.



Ne kadar ilgi ve ihtimam gösterseniz, bazıları hiç karşılık vermiyor.



Para ucuz bir başarı.



Düştüğün anda seni tekmeleyeceğini düşündüklerinden bazıları kaldırmak için elini uzatır.





İki insan aynı şeye bakıp tamamen farklı şeyler görebilir.



Aşık olmanın ve aşkı yasamanın çok çeşidi var.



Her şartta kendisiyle dürüst kalanlar daha uzun yol yürüyor.



Hiç tanımadığın insanlar, iki saat içinde, senin hayatını değiştirebilir.



Duvarda asılı diplomalar insanı insan yapmaya yetmez.



Karşındakini kırmamak ve inançlarını savunmak arasında çizginin nereden geçtiğini bulmak zor.



Gerçek arkadaşlar arasına mesafe girmez. Gerçek aşkların da!



Tecrübenin kaç yaş günü partisi yasadığınızla ilgisi yok, Ne tür deneyimler yaşadığınızla var.



Aile hep insanın yanında olmuyor. Akrabanız olmayan insanlardan ilgi, sevgi ve güven öğrenebiliyorsunuz. Aile her zaman biyolojik değil.



Ne kadar yakın olursa olsunlar en iyi arkadaşlar da ara sıra üzebilir. Onları affetmek gerekir.



Bazen başkalarını affetmek yetmiyor. Bazen insanın kendisini affedebilmesi gerekiyor.



Yüreğiniz ne kadar kan ağlarsa ağlasın dünya sizin için dönmesini durdurmuyor.



Şartlar ve olaylar, kim olduğumuzu etkilemiş olabilir. Ama ne olduğumuzdan kendimiz sorumluyuz.



İki kişi münakasa ediyorsa, bu birbirlerini sevmedikleri anlamına gelmez. Etmemeleri de sevdikleri anlamına gelmez.



Her problem kendi içinde bir fırsat saklar. Ve problem, fırsatın yanında cüce kalır.



Sevgiyi çabuk kaybediyorsun, pişmanlığın uzun yıllar sürüyor.



Bir insanı kazanmak çok zor, ama kaybetmek çok kolay oluyor.-alıntı-

çok şey öğreniyoruz da böylesine kabullenip kaleme almak zor sanırım :)
güzel bir paylaşım :D

haklısın. yaşanılanlardan ders almak, sonuç çıkarmak, bazen kabullenmek zor olabiliyor. rica ederim canım.

Bütün sevdiklerinle iyi ayrılman gerek, hangisi son görüşme olacak bilemiyorsun.

gerçekten dogru teşekkürler

rica ederim.

"Bütün sevdiklerinle iyi ayrılman gerek, hangisi son görüşme olacak bilemiyorsun."

hepsi çok doğru..teşekkürler..

rica ederim.

çok güzel bi yazı tesekkürler

RİCA EDERİM.

güzel bi yazı,bi çoğumuzun dile getiremediği türden:)
tşkler...

Teşekkürler canım güzel paylaşımın için..

Aile hep insanın yanında olmuyor. Akrabanız olmayan insanlardan ilgi, sevgi ve güven öğrenebiliyorsunuz. Aile her zaman biyolojik değil.
ÇOK DOOOĞRUUU

rica ederim arkadaşlar.