Aç Tırtıl
Öykü, ayışığıyla aydınlanmış bir yaprağın üzerindeki küçük bir yumurtayla başlıyor. Güneşin doğmasıyla birlikte, yumurtadan ufacık tefecik bir tırtıl çıkıyor. Tırtıl aç olduğu için hemen yiyecek bir şeyler aramaya başlıyor. Pazartesi günü bir elma yiyiyor; ama karnı doymuyor. Bunu Salı günü yediği iki kocaman armut, çarşamba günü yediği üç erik ve perşembe yediği dört çilek izliyor. Ama tırtıl yine doymuyor. Cuma gününü beş portakalla geçiriyor. Bakıyor ki olacak gibi değil; cumartesi günü midesinin kapılarını ardına kadar açıyor ve neler yemiyor ki: Çikolatalı pasta, dondurma, salatalık, kaşar peyniri, salam, lolipop, meyveli kek, sosis, üzümlü kek ve karpuz! Ona boşuna mı aç tırtıl denmiş?
O kadar çok şeyi yiyince karnı ağrıyan tırtıl, pazar günü yemyeşil, taze bir yaprak yer. Artık karnı doymuştur. Hem zaten kocaman, şişko bir tırtıla dönüşmüştür. Kendine bir koza örer ve bir süre içinde yaşar. Kozadan çıktığında artık kocaman, şişko bir tırtıl değil, çok güzel bir kelebektir.
“Aç Tırtıl” aynı anda birçok niteliğe sahip… Bunca yıldır milyonlarca satmasının ve klasikleşmiş bir çocuk kitabı olmasının nedeni de bu. Kitabın arkasında verilen bilgiye göre “Aç Tırtıl”, yayımlandığı 1969 yılından bu yana 47 dile çevrilmiş ve 30 milyon adet satmış. Dakikada bir bir adet “Aç Tırtıl” satılıyormuş ve bu yılın başında ebeveynler arasında yapılan bir araştırmaya göre en beğenilen yirmi kitap listesinin başında “Aç Tırtıl” varmış.
“Aç Tırtıl”ın sihirli yanı ne peki?
Yalın anlatımı… Kısacık, okuması da, dinlemesi de kolay cümleler…
Görselliği… Nasıl hem bu kadar renkli hem de bu kadar yalın olabilir?
Tasarımı… Kitabın farklı sayfa düzeni ve yiyeceklerdeki delikler okumayı eğlenceli kılıyor.
Farklı kavramları bir arada, ama kafa karıştırmadan veriyor olması… Çocuklar bu kitap sayesinde günleri, sayı saymayı, meyveleri, renkleri öğreniyorlar.
Farklı değerlere değinmesi… Açlık, tokluk, oburluk ve açgözlülük gibi…
Tıpkı bir belgesel film gibi, eşsiz bir doğa olayını anlatıyor: Çocuklar bir tırtılın nasıl kelebeğe dönüştüğünü öğreniyorlar.
Yazan ve resimleyen:Eric Carle