aRkadaşLar kitap okurken öyLe sözLer çıkar ki karşımıza kiminin aLtını çizeriz,kimini farketmeden ezberLeriz,kimine gözLerimiz daLar gider,kimine... =)

Bu başLıkta etKiLendikLerimizi paylaşsak beLki farketmediğimiz güzeL sözLer yakaLarız değiL mi ?

Not: Lütfen sadece kitaplardan cümleler ekleyelim ki alt alta uzayıp giden güzel cümleler okuyalım. yorum yapmayalım, teşekkürler butondan olsun

``senden ayrı oLduğum bir tekan yok.Çok uzakLarda oLsan biLe seni taşıyor herşey..KokuLar,sesLer,sesLenişLer..Ne zamandır görmüyor gözLerim unuttum..Tanıdığım ne vaRsa bir tek senin yüzün..çOk uzakLarda oLsan biLe..``
Başucumda Müzik kitabından..

Ne kadar acı çeksem de kimseyle değişmem kendimi... Değişmem kederimi, kimsesiz birinin kederiyle... Kederimde, sen varsın... Kederimde senin kimsesizliğin var... Kederimizde masumiyetinin ardında gizlenmiş kölülüğün var. Ona engel olmak istemiyorsun, engel olmadığın bu kötülüğün sana büyük bir ıstırap veriyor..

Kederimde, içindeki kötülükten duyduğun ıstırap var... Öyle çok yaşattım ki seni içimde, işte yıllar sonra sana dönüştüm... Ne varsa sende, insana, hayata, yalnızlığa dair; bende de var...

Sana baktığım yerde sen olmasan bile, orada boşluğun bile olsa, ben bakarım yine oraya...

Senden başka kimsem yok benim... Çünkü ben seni, sen doğmadan önce sevdim, sevgili!..

Cezmi Ersöz/Melankoli Köpekleri

Neredeyse ölmek üzere olduğum tecrübelerim; benim payıma düşmesi gereken adeletden daha fazla idi Bu hiç kimsenin kolay kolay alışabileceği bir şey değildi
Ölümle tekrar yüz yüze gelmek, yine de tuhaf bir şekilde kaçınılmaz görünüyordu Sanki gerçekten felaket için işaretlenmiştim Zaman zaman bu peşimi bırakmayan felaketlerden bir şekilde kaçmaya çalıştım ama felaketler hep arkamdan gelmeye devam ettiler
Buna rağmen, şimdi diğerlerinden çok daha farklıyd
Korktuğunuz birinden kaçabilirsiniz, nefret ettiğiniz biriyle savaşmayı deneyebilirsiniz Canavarlar, katiller, düşmanlar; bütün bu sıra dışı varlıklara karşı kendimi donattım
Sevdiğiniz kişi sizi öldürebilecek biriyse, bu size hiç seçenek bırakmaz Nasıl kaçabilirsiniz, nasıl savaşabilirsiniz ki, bunları yaparken sevdiğiniz kişinin canını yakabilir misiniz? Eğer yaşamınız elinizde olan bütün şeyse inandığınız kişiye bunu vermezmiydiniz Nasıl hayatınızı sevdiğiniz aşık olduğunuz adama vermemeyi düşünebilirsiniz ki?
Eğer bu gerçekten de aşık olduğunuz adamsa??
Stephenie Meyer ŞAFAK VAKTİ.............

yaptıklarımız için pişmanlığımız kısa bir süre sonra geçer ama asıl pişmanlık yapamadıklarımızdır,bu yüzden hata yapmaktan korkmayın..
turabi saltık köz öbekleri

"Sefil Düşünceler ve küçüklükler arasında kaybolup, hayattaki büyük sırrı çözemedik, soru da cevapsız ve acımasız kalakaldı: Nasıl yaşadın, neden öyle yaşadın, neyi yapabilecekken yapmadın, başka bir yol, başka bir anlam arıyordun, yanlış zilleri, yanlış kapıları çaldın, yanlış yollara saptın, yanlış insanları sevdin, yanlış yataklarda uyudun, yanlış evlerde yaşadın. Neden hayal ettiklerini, düşündüklerini bu kadar küçümsüyorsun?"

(Kızıla Boyalı Saçlar / Kostas Mourselas)

"Gökten kafana ne yağarsa yağsın asla küfretmeyeceksin.Buna yağmur da dahil.
Yukarıdan üzerine ne düşerse düşsün,kabulün olmalı.Sağanak ne kadar şiddetli,tipi ne denli dondurucu olursa olsun,bulutların biz aşağıdakilere reva gördüklerine sövemezsin.Böyledir bu düzen.Bunu herkes bilir".
.
E.Şafak/Baba ve Piç

"Bir insanı öldürdüğün zaman, bir yaşamı çalmış olursun," dedi Baba. "Karısının elinden bir kocayı, çocuklarından bir babayı almış olursun. Yalan söylediğinde birinin gerçeğe ulaşma hakkını çalarsın. Hile yaptığın, birini aldattığın zaman doğruluğu, haklılığı çalmış olursun. Anlıyor musun ?"

Uçurtma Avcısı-Khaled Hosseini (Halit Hüseyni)

Aşk bir milad demektir. şayet "aşktan önce" ve "aşktan sonra" aynı insan olarak kalmışsak, yeterince sevmemişiz demektir.

birini seviyorsan onun için yapabileceğin en anlamlı şey değişmektir!
o kadar çok değişmelisin ki, sen sen olmaktan çıkmalısın.

..aşksız geçen bir ömür beyhude yaşanmıştır. acaba ilahi aşk peşinde mi koşmalıyım yoksa dünyevi, ya da cismani mi diye sorma! ayrımlar ayrımları doğurur. aşkın ise hiçbir sıfata ve tamlamaya ihtiyacı yoktur
başlı başına bir dünyadır aşk
yam tam ortasındadır, merkezinde; ya da dışındasındır, hasretinde.

Elif Şafak / Aşk

Sevgili İnsanlık!
Bir çocuk masumiyetiyle bir kez daha “elma” diyoruz.
Ne olur çık artık!

İyilere Mektuplar - Arifhan Akpınar

Bugün bir adam tanıdım. Koca bir dükkânı vardı. Bir şeyler satın aldım ondan. Sonra yüzüne baktım, anladım, parayı seviyordu... Ama adam, o koca dükkânında güvercinler besliyordu... Hem parayı, hem güvercinleri seven bir adamdı bu... Tıpkı, bu hayat gibi bir adamdı... İçindeki kötülüğün yasını güvercinleriyle paylaşıyordu...
Sonra diğer insanlara baktım.
Herkes böyleydi aslında, herkes içindeki kötülüğün yasını paylaşacak birisini bulmuştu...
İşte o zaman anladım ki herkes farkında kendisinin; herkes farkında yasını tutacak kimse olmayınca, kimsesiz olduğunun... Herkes farkındaydı aslında, herkesten daha çok kimsesiz olduğunun...
Biliyor musun sevgili, insan bunu anlayınca, herkesin herkesten daha kimsesiz olduğunu anlayınca kimseye öfke duyamıyor. Kederiyle kalakalıyor orada, öylece...
En çok sevdiğim sendin. Sen de beni, bu hayatla aldattın. Bu hayatın içinde kimsesiz olduğunu bile bilmeyen biriyle aldattın...
Sonra kalktın, beni onunla kıyasladın... Hem parayı, hem güvercinleri seven o adam gibi olmayı seçtin... Kendin olmak zor geldi sana. Birilerine benzemeye çalıştın...
Ben, yine de vazgeçmedim seni sevmekten. Eskisi gibi değil ama. Biraz buruk, biraz küs, biraz sitemkâr seviyorum artık seni... Dudaklarımı ısırıyorum artık adın geçince. Kavga falan çıkarıyorum. Eskisi gibi sakin değilim ama olsun.
Dostlarım beni yine sabaha karşı dağların tepesine çıkartıyor. Oradan, o yükseklikten yine denize bakıyorum, hırçın dalgalara, sana, hayatımıza... Sonra duramıyorum seni sevdiğim bu kentte; anla, anla biraz... unutulmuş kasabalara, uzak şehirlere gidiyorum...
Kış günleri soğuk avlularda yıkanıyorum. Kaba, kirli örtülerin üzerinde uyuyorum... Sonra, ölesiye ağlıyorum... Ekşi narlar yiyorum...
Yangın yerlerinde yarasalara küfrediyorum. Sonra bana ağırlık veren kanatlarımı kırıyorum, kırıyorum; sonra ağlayarak kırdığım kanatlarımı okşuyorum.
Beni yine yedi kapıdan geçiriyor dostlar. Uzun ve solgun bir güneşin sofrasına oturtuyorlar, ben onlara Denizleri, Mahirleri, hücrelerinde kendilerini yakan Dörtler’i anlatıyorum... Sonra yine yüzümü, gövdemi, senin olduğun yere çeviriyorum, ama öfkeyle, ama dudaklarımı kanatarak bakıyorum öylece, boşluğuna bakıyorum...
Ama ne olur üzülme bu halime... Ben hem güvercinleri, hem parayı aynı anda sevmem sevgili...

Cezmi Ersöz/Melankoli Köpekleri