Yazar:Elif Şafak
Sayfa Sayısı: 232
Dili: Türkçe
Yayınevi: Doğan Kitap



Arka Kapak

Döndü halka/ döndü olanca hızıyla/ toprak ki siyah bir halka idi/ ve geceye saklanırdı bazen/ tuttu su ile karıştı/ su ki sarı bir halka idi/ rengiyle dalaşırdı bazen/ tuttu toprağı kucakladı/ eğildim suya baktım/ suda kendimi gördüm/ kendimi sen sandım/ sarılmak için atıldım/ köprüye hıncım yalan imiş/ onu yıkarken suya karışan/ ben oldum

Bir de baktım ki/ ben ben değilim artık/ sûretim başka bir sûret/ ismim bir başkasının ismi/ gönlüm ne yöne akar/ ben ne yöne/ verdiğin emaneti yitirdim yollarda/ hata ettim/ kusur ettim/ affola...

Bence Elif Şafak'ın en acemi romanı. Zaten bildiğim kadarıyla ilk romanı, Mevlana ödülü almıştı sanırım bir de.

Ama öykü mü olsam roman mı olsam arasında kalmış sanki. Edebiyat, Türkçe Öğr. gibi bir bölümden yeni mezun olup da öğrendiği Osmanlıca, Farsça kelimeleri ve edebiyatla ilgili hikayeleri birleştirip bir kitap yazma hevesinde olan yeni mezunun elinden çıkmış gibi
Ayrıca kitap bölümlere ayrılmamış, okuyucuyu çok sıkıyor. Sürekli okumak zorunda gibi hissediyorsunuz kendinizi ama bir sürükleyici yok.
Elif Şafak okunacaksa 1- Aşk, 2- Bit Palas yani :p