Aynı ırktan, kim bilir belki de aynı soydan geliyorlardı. Aynı yaşlarda, aynı boylardaydılar. Aynı kadını sevmişlerdi. Ataları aynı tanrıya ayrı yollardan ulaşmak istedikleri için, biri Boşnak diğeri Hırvat’tı. Bunu kendileri seçmemişlerdi, savaşmayı ve kaderlerini de seçmedikleri gibi. Ve ambulanstaki çocuğu kurtarmanın dışında, beklentileri yoktu yarın için. Yarınlar, kurşun, havan topu ve bombaydı, kandı. Ama her ikisi de farkına bile varmadan ‘daha güzel günleri’ bekliyorlardı. İnsanlar, değişik inançlarla ve hırslarıyla ne kadar karıştırırlarsa karıştırsınlar, kana, acıya, şiddete bulaştırsınlar, bu muhteşem dünyayı, yaşam bir umuttu sonuçta. Hiç bitmeyen bir umuttu. Dünya tarihinin en acımasız soykırımlarından Bosna’da, bir kadın gazetecinin hayatla hesaplaşması...


ilknokta

çok tşk hocam buara ders çalışmaya başladım o yüzden kitap okumaya ara verdim....İstanul hatırası kitabının ortasında kaldım bekliyor beni vallahi...Ama sınav sonrası döneceğim canım ktaplarıma....

d kara Nickli Üyeden Alıntı

çok tşk hocam buara ders çalışmaya başladım o yüzden kitap okumaya ara verdim....İstanul hatırası kitabının ortasında kaldım bekliyor beni vallahi...Ama sınav sonrası döneceğim canım ktaplarıma....

önce sınavlar tabiki hocam yine okursunuz kitaplarınızı bende size bir kaç öneride bulundum

Okuduğum bir kitap, etkileyci...
Teşekkürler.

bu kitabı birkaç yıl önce okumuştum çok güzel ve etkileyici