Atatürk bir okula gitmişti.her zaman olduğu gibi
bütün çocuklar etrafını sardı.
hepsi sevinç içinde onu alkışlıyordu.
Yalnız küçük bir çocuk;bir kenara çekilmiş,ilgisiz gibi duruyordu
bu durum Atatürk'ün gözünden kaçmadı. Onu yanına çağırdı:

-Çocuğum,neden durgunsun? Bir derdin mi var?
Hasta mısın? dedi.

Çocuk:

-Bir şeyim yok efendim,dedi.Arkasını döndü,
gözlerinden akan yaşları gizlice sildi.

Atatürk:

-Niçin ağlıyorsun yavrum?
Sen ağlayınca ben çok üzülüyorum,dedi.

Küçük çocuk,o vakit yaşlı gözlerini Atatürk'e çevirdi:

-Atam,seni böyle yakından görmek isterdik. Geldin,gördük,sevindik.
Ama artık sıramızı savdık.Bir daha seni ne zaman göreceğiz?
Ona ağlıyorum.

Atatürk oradaki çocuklara baktı:

-Beni ne zaman görmek isterseniz,aynaya bakın.Siz Türk çocukları
benim birer parçamsınız.Bende sizin,dedi.