Bazı arkadaşların yazdıklarını okuyunca bende bir kaç şey yazmak istedim.. Ben kendimi anlatamam çünkü bir insan kendini nasıl anlatabilir ki? Hiçbir insan kendine kötü der mi? Bir öğretmeninde iyi bir öğretmen olup olmadığını bence kendi bilemez.. o yüzden ben kendimi anlatmıcam..
Benim derdim hep engellenmem.. İdarecilerimle hiçbir zaman uyaşamamam.. ne kadar aklıma bir fikir gelse ve bunu müdüriyete sürsem hayır hocam bunu bizim okulun mali durumu kaldırmaz hayır hocam olmaz vaktimiz yok hayır hocam hayır hocam..
Ben özel yuvalarda çalışan bir öğretmenim ve gerçekten anaokulu sahiplerinin artık bu işi eğitimciden ziyade sadece para için yaptıklarını düşünüyorum. Resmen nasıl para kazanacaklarını velileri nasıl sömüreceklerini düşünmekten başka yaptıkları bişi yok...
Örneğin bir faaliyet yaparken, ben tırtıklı kartonla yapmak isterken hayır hocam onlar çok pahalı ondan yapma normal kartondan yap denilmesinden ben çocuklarımda su savaşı yapmak isterken; hocam hademelerin başka işi yokta senin sınıfınımı sadece adam etsinler, ben çocuklarımla deli gibi oynamak ısterken hocam azıcık ağır ol hanım ol denmesi. ben velilerimle gezmeye gitmek isterken, hocam okul adına bişi gelmesinden korkuyoruz deyip izin verilmemesi... Toplantılarımda velilerime çıkolata tutmamın ayıplanması
vb.
Çocuklarımla samimi olmam bile batar olmuş birilerine. hele ki şimdi müdürüm resmen benimle yarışa girmesine anlam veremez durumdayım. Resmen sınıfıma girip ben öğretmenken şöyle yapardım ben öğretmenken böyel yapardım demesi ayrı bir mevzu..
İçimden geçenler böyle.. Hayallerimi gerçekleştirmek istiyorum artık. Umarım bneim bir okulum olur ve o zaman herkesten bu işi bir eğitimci yapar.