sınıfta konuşma problemi bir öğrencim var.aileye destek alması gerekir dedim fakat oralı değil rehabilitasyona göndermek istemiyor.doktorda sözde bir rapor almış anasınıfına gitmeesinde bir sakınca yoktur diye sanki ben böyle bir rapor istemişim gibi.benden bireysel destek bekliyorlarmış.kusura bakmayın ben bu işin uzmanı değilim geri kalan çocukları bir kenara bırakıp bireysel destek vermem mümkün değil dedim.çocuk okula başladığı ilk hafta sadece ağladı sonrada ne yaparsam yapayım etkinliklere katılmadı sadece sandalyede oturdu katmaya çalışınca ağlıyo .ağlamasındansa oturup gözlemlemesini tercih ettim.ancak bugün neymiş ben ilgilenmiyomuşum.zaten başımdan atmak istemişim.tanıdkları anasınıfı öğretmenleri öğretmenin sürece katması lazım demiş(sanki ben bunu bilmiyorum ya)ben hiç bişekilde katmıyomuşum vs vs.bu velilere karşı nasıl bir yol izlemeliyiz sizce

veli çocuğun problemini kabul etmiyorsa işiniz çok zor hocam.Veliyi bir şekilde ikna edip rehberlik servisiniz le birlikte RAM'gönderin.sonrasında çocugun probleminin ne olduğu anlaşılsın.Sadece konuşma mı yada başka bir problemimi var.ona göre yol haritası çizin.Yok onada hayır diyorlarsa veliyle çok fazla diyaloga girmeyin çocugu sene sonuna kadar kendi yöntemlerinizle idare edin.başka çözüm düşünemiyorum.Sanırım bu veli hem çocugunun problemini kabul etmiyor hemde sizi suçluyor.bu durumda fazla bir şey yapamazsınız.Veliyide çocuğuda idare etmek düşüyor size.kolay gelsin.

veli sizden bireysel ilgi isteyecektir... eğer çocuk çok sosyal değilse özelliklede özür durumundan dolaysa bu durumu biraz zor alışacaktır.

çocuğuın bir zararı yok zavallım bir kenarda gözlemliyor.ama bugün anne geldi bide çocuğa kızdı etkinliklere katılmazsan seni döverim diye.bende doğal olarak burası benim sınıfım çocuğunuzda olsa ona burda kızma hakkınız yok.ona iyilik değil kötülük ediyorsunuz.korkutmayın.üstüne ben suçlu oldum babası geldi annesi değilmi kızar diye.iyi ozaman bizde öğretmenleri olarak dövelim çözüm buysa eğer.peki etkinliklere katılmıyor diyede benim suçum olamaz ya değilmi??çocuk gerçekten katılmak istemiyor zorlayınca ağlıyor nasıl zorlayım.oyuncaklarla oynuyor.oyun hamuru ile oynuyor.başkada bişeye katılmıyor

22 öğrencim var 10 tane bile olsa bu sorun benim uzmanlık alanım değil hiç bir konuda bireysel ilgilenmem her çocukla bireysel farklılıklarına rağmen aynı değerde ilgilenirim.hepsi ilgiye sevgiye muhtaç birine fazla diğerine az olamaz.bunu yaptığım için vicdanım rahat

Mutlaka denemişsinizdir ama zorla etkinliklere katılmasını sağlayamayacağınızı, zorlarsanız geri tepebileceğini, öncelikle gözlem yaparak, alışmasının sağlanması gerektiğini, zamanla etkinlikler ilgisini çektikçe katılacağını düşündüğünüzü, bu konuda onların yardımının çok önemli olduğunu, bu durumu birlikte aşabileceğinizi güzel bir dille belirtin.. Konuşma sorunu için eğer bir sorunu varsa erken teşhisin öneminden bunun çocuk için hiçbir zararı olmayacağını hatta yararlı olacağını, sorun olmadığı gözlenirse en azından içlerinin rahat olacağını söyleyebilirsiniz..

Sevgili nefelsu öğretmenim; veliye ilk yaklaşımınızdan doğan bir sürtüşme sezer gibi oldum. Velinin sizden yardım etmeniz yönündeki çırpınışlarını ilk günlerin yoğunluğu engel olmuş. Onlarla yeniden konuşmanızı, durumu anlatmanızda yarar olacaktır. Böylece karşılıklı duygu paylaşımında bulunacaksınız.

Lütfen empati kurun. onlar için hiç de olağan bir durum değil. ilk günden rehabilitasyona yönlendirme yerine onu zamanla tanımaya çalışacağınızı, tanıdıktan sonra kendilerine birtakım öneriler getireceğinizi, birlikte sorunu gidermeye çalışacağınızı söylemeniz veliyi rahatlatacaktır.
Emin olun sosyal yönünün gelişmesi ile birlikte dil gelişiminin de hızla ilerlediğini fark edeceksiniz. Önemli olan işitsel ya da psikololijik bir sorun olduğunu belirleyebilmenizdir. Bizim işitsel problemi olan bir çocuğumuz okulun ilk günleri sadece gözlem yapar, hiç kimse ile bile oynamazdı. Sene sonunda ise gösteriye çıkıp şiir söyledi. bu inanılması çok zor bir ilerlemeydi. Siz de diğer çocuklarınızın da yardımı ile başarabilirsiniz. önemli olan benim için ilk deneyim olsa bile ben bu çocuğu kazanacağım, yapabilirim'', diyebilmenizdir. bu konuda eğitim almamış olabilirsiniz. Ama velinin tutunacak dalı sizsiniz. Bizler eğitimciyiz, herşeyi araştırır, öğrenir, uygularız.

Size de güveniyorum. başaracaksınız. Burada da paylaşacağınıza sonsuz inancım var.

Sevgilerimle...

BEN OZEL EĞİTİM OKULUNDA ÇALIŞIYORUM BURADA 3.SENEM. ARTIK VELİLERİ DE ÖĞRENCİLERİ DE İYİCE TANIDIM. BİZE GELEN ÇOCUKLARDAN ÇOK VELİYLE UĞRAŞIYORUZ. ÇOCUKLARININ DURUMLARINI KABULLENMELERİ ÇOK ZOR. BİZ BUNU BİREBİR YAKIN AKRABAMIZDA YASADIK AILE OGRETMEN OLMASINA RAGMEN COCUGUN OTIZM OLDUGUNU KABULLENMEDI. VELİNİZLE İLGİLİ NACİZANE FİKRİM: BİREYSEL EĞİTİM ALACAGINI ALELADE BIR DOKTOR SOYLEYEMEZ BU RAM RAPORUNDA YAZAR. ZATEN BIREYSEL EGITIM REHABILITASYONDA VERİLİR BİZ DAHİ SAYIMIZ KALABALIKSA BUNDA ZORLANIYORUZ. IKINCISI COCUK SINIFTA MUTLUYSA BIRAZ ZAMANA BIRAKMAK GEREKIYOR. EMİNİM Kİ VELİNİN DEDİĞİ OLUMSUZ HER SÖZ SİZİN PERFORMANSINIZI ETKİLİYOR. AMA SINIFA GİRERKEN BUNLARI ARKANIZDA BIRAKIN. VE EN BÜYÜK TAVSİYEM SİZ, BİZ HEPİMİZ POTANSİYEL ENGELLİYİZ. EMEL ÖĞRETMENİMİN DEDİĞİ GİBİ BİZ ONLARIN TUTUNACAGI DALIZ. BAŞARILAR... KOLAY GELSİN.

alel ade bir tartışma değilki.söylenen laflar hakaret ve küçümseme boyutunda konuşmalar.tamam ben öğretmenim ama her şeyden önce bir insanım.motivasyon diye bişey var.okul açılalı ne kadar olmuşki ne bekleniyo.çoğumuzun ilk dönemi uyum ve kuralalrı oturtmayla geçiyo.sabrı olmayan anlayışı olmayan insanları hemen kabullenip alttan almaya çalışmak bana yanlış geliyo.çünkü birbirlerinden güç alıp bütün veliler problem çıkarmaya başlıyor.benim tavrım asla çocuklarına değil.