Bir bebegin yarim kalmiş hikayesi..
BİR BEBEGİN YARIM KALMIŞ HİKAYESİ..
5 EKİM: Bugün var edildim. Buradayım. Varım. Müthiş bir duygu. Var olduğumu henüz annem ve babam bilmiyor. Bir elma çekirdeğinden bile küçüğüm. Ama nede olsa ben, benim varım ya bu bana yetiyor. Henüz bedenim belli belirsiz yüzüm yok ama varlığımı ve benliğimi hissedebiliyorum. Bir kız çocuğu olacağım ve baharda çiçekleri seveceğim.
19EKİM:Biraz büyüdüm. Kımıldamam mümkün değil. Annem henüz farkında değil ama onun kanıyla besleniyorum. Kalbin dolaşıp gelen sımsıcak kan bana geliyor. Beni sevecek bir kalbin kıpırtılarını şimdiden hissediyorum. Annem beni çok sevecek. Annem için güzel bir sürpriz olacağım.
23EKİM:Hiç göremediğim bir el ağzımı biçimlendirmeye başladı. Dudaklarımda onun dokunuşunu hissediyorum. Bu ‘el’ in dokunduğu yerler dudağım damağım oluyor. Düşünün bir yıl sonra bu elin dokunduğu yerde tebessümler açacak, güleceğim. Dudağımdan ve dilimden sözler dökülecek.herhalde önce ‘anne’ diyeceğim.Anne duyuyormuşsun beni?seninle konuşacağım,sana güleceğim.Kimilerine göre hala var değilmişim…Nasıl olur?Varım ve gülücükler sunacak dudaklarımda olmak üzere yaaaa… Hem sonra bir ekmek kırıntısı ne kadar küçük olursa olsun yine ekmektir.Öyle değil mi anneciğim?Ah bir konuşabilsem!
27EKİM:Bugün pek mutluyum. İçimde tatlı bir kıpırtı başladı. Artık kalbim var. Kalbim atmaya başladı. Tıpkı annemin ki gibi… Annem bedeninde iki kalbin birden atmaya başladığını bilseydi ne kadar sevinirdi? Duyuyor musun anne?
2KASIM:Her gün biraz daha büyüyorum. Kollarım ve bacaklarım da biçimlenmeye başladı. Hele bir büyüsün kollarım bak nasıl kucaklayacağım seni anneciğim. Şu ayaklarım da tamamlansın da beraber çiçekli bahçemizde yürürüz. Belki de birlikte okula gideriz.
12KASIM:Ah evet… Bunlar ne kadar sevimli ve küçük şeyler. Aman Allah ım parmaklarımda çımaya başladı. Bunlarla çiçek toplayacağım annemin elini tutacağım kalem tutacağım… Beklide güzel bir şiir yazacağım. Anneciğim acaba orada mısın? Ellerimi ellerinin arasına koymak için sabırsızlanıyorum.
20KASIM:Oh nihayet… Annam doktora gitti. Burada olduğumu örgendi. Yaşasın! Doktor teyze özel bir cihazla gördü beni. Ultrasyon diyorlarmış. Resmimi bile çekti. Seviniyor musun anneciğim seneye kalmaz kollarının arasında olacağım…
25KASIM:Artık babam da burada olduğumu biliyor. Fakat henüz kız olduğumun farkında değiller. Onlara sürpriz yapacağım.
10ARALIK:Bugün yüzüm tamamlandı. Artık iki güzel gözüm bir küçük burnum dudaklarım ve yanağım var. Anneme benziyorum galiba…
13ARALIK:Artık çevreme bakabiliyorum. Etrafımda çok karanlık ama olsun. Yinede mutluyum. Yaşıyorum ve varım. Kısa bir süre sonra gün ışığını görebileceğim renkleri çiçekleri tanıyacağım. Rüyamda gördüm. Dünyada gökkuşağı diye bir şey varmış. Onu çok merak ediyorum..Anneciğim babacığım sizin yüzünüzü de göreceğim.Tanışacağız…Mutlu olacağız,gülüşeceğiz.
24ARALIK:Kulaklarım daha iyi duyuyor artık. Anneciğim senin kalbinin seslerini duyuyorum. Benim kalbimin atışlarını da sen duyabiliyor musun? Hatta sesini bile tanıyabiliyorum. Sesin ne kadar tatlı… Hiç duymadığım bir şey bu. Güzel ve sağlıklı bir kız olacağım. Kollarında uyuyacağım, yüzüne bakacağım. O tatlı sesini dinleyeceğim. Benim için ninni de söyleyecekmişsin? Sende beni özlüyorsundur mutlaka… Beni koklayacaksın. Çok seveceksin değil mi?
28ARALIK:Anne burada bir şeyler oluyor. Doktor abla neden mutsuz bakıyor böyle? Sen acı çekiyor gibisin. Kalp seslerin değişti. Sustun. Benimle niye konuşmuyorsun anne? Anne. Anne… Anneciğim. Yüzümde soğuk bireyler hissediyorum.Anne yüzümü parçalıyorlar..Anne bir şeyler yap…Anne…Kolumu çekiyorlar anne…Canım yanıyor anne…Ayaklarımı parçalıyorlar bu şey Anne.. Beni sana bağlayan damarları kopardılar.Anne kalbimi parçalıyorlar…Anneciğim Anne…Anne…Anne….ahh(KÜRTAJINIZ TAMAMLANDI HANIMEFENDİ. GEÇMİŞ OLSUN!)
