fark ettım kı en cok kırıldıklarınız en cok sevdıklerınızmış :(
Yazdırılabilir Görünüm
fark ettım kı en cok kırıldıklarınız en cok sevdıklerınızmış :(
farkettimki beklemek insanı ruhça yaşlandırıyormuş..
farkettimki.... yüreğim hiç bilinmedik birinin özlemini çekmete ve bu kim dedirttip bana içimdeki duygular delirmekte....offff
farkettimki ölüm diye bişey varmıs
ansızın gelip yakınlarımızı alıp götürüyormus
ve farkettimki bu ölum ummadıgım zaman benide alıcak bunu farketmek aslında psikolojik sorunlarıda beraberinde getirsede ahiret hayatımız için daha daha çabalamamızı mecbur kılıyor buda çok iyi oldu karlıyım aslında kendimde bu bilinci geliştirmiş olmak beni mutlu ediyor
bu düşünce bendede cok bariz hissettirirdi sıkıntısını yanlız bekarken. acaba benim ilerde beraber yasayacagım kişi hayat arkadasım nerede ne yapıyor acaba oda beni benim kim oldugumu bilmeden dusunuyormu diye
ve yıllar sonra esimle konusurken sordum oda bu sekilde çok dusunurmus ve eminimki aramızda kilometreler şehirler olmasına ragmen birbirimizi tanımamızın imkansız oldugu halde biz aynı anda biribirimizi hep dusunuyorduk:))bundan kesinlikle eminim
Farkettimki beklerken çok yıpratmışım kendimi hemde çok
FARK ETTIM KI INSANLAR ORUCKEN COOOK SINIRLI OLUYOR :))
fark ettimki kazandıklarım bana yetmiyo kendimi yetersiz görüyorm.. daha doğrusu daha iyi olmak için daha çok çabalıyrm ve bunun sonunu göremiyrm... kendimi gerçekleştiremdm bi türlü:)