2010 yılında öğrencilerimin yolladığı bir mektup
Öyle özledim ki seni öğretmenim. En olgun duygulardayken bile sen; bizim mutluluğumuz için küçücük bir çocuk olurdun bir anda. Yorgunluğun gözlerinden anlaşılsa da sen yine dinlenmiş duygularla gelirdin sınıfa.
Oyunlarımın en büyük kahramanıydın. Hep sen olurdum oyunlarımda. Annem, babam, arkadaşım her şeyim olmuştun bir anda. Ben henüz okuma yazma bilmezken, sevgiyle adını yazdın yüreğime. İşte o an başlayıp halâ okumakta olduğum bir kitapsın kalbimde.
Şimdi bende 4ü sınıftayım. Bir şeylerin değerini yazık ki senin gibi bilemiyorum. Her şey çok değişti. Yanımda olmanı ne kadar isterdim. Halâ senden öğreneceğim ne çok şey var değil mi? Ama endişeye kapılma. Sen derdin Nefes varsa hayat vardır. Hayat varsa eğitim vardır. İşte öğretmenim daha nice hayata geçmiş sözlerin.
Şu dörtlükle belki bir gün okuyacağın mektubuma son veriyorumNe zaman doğum günüm sorulsa, eylül derim.
Ben O gün doğdum!
O sensin öğretmenim Ben seninle varım.
KADİR VE YAĞMUR.......
