geleceğimi bende bir sıralar takıntı haline getirmiştim, sonradan fark ettim ki ben geleceğimi düşünürken onu oluşturacak şeyleri yapmayı atlıyorum... onun için takmamak lazım dedim
okula gelince, binbir türlü şey yaşıyorum bu sıralar kampüste onun için
uzun zamandır ağlamadığım doğru, ağlamakla ilgili birşey belirmiyor bu sıralar kafamda
yanlızlık da her zaman sıkıcı gelmiştir bana, sanırım karakterimle alakalı, birşeyler paylaşmak daima iyi gelmiştir bana.
zamana gelince de, zamanı ne için kullandığına bağlı bence.. onu değerli yapan ne uğruna harcadığın...
