ben yine de ufak şeylerle mutlu olabiliyorum bir minik saç toksası ile maddi değeri çok yüksek bir armağan arasında fark yok benm için ya da dostlarımla geçirdiğim güzel anlar çok değerli kızımın bir öpücüğü ya da eşimin bir sarılmasına dünyayı değişmem...ama dedğiniz gibi çoğunlukla çocuklar ufak şeylerle mutlu olmaıyor ne yazık ki ..onları biraz da biz böyle yapıyoruz aslında ,her şey evlatlarımız için diyor sınırları zorlayarak yapıyoruz her istediklerini,giyisinin ve oyuncağın en iyisini alıyoruz kendi ihtiyacımızı kısıp,yeeğin en güzel yerini onlara koyuyoruz,küçük bir bisküviyi bile sen ye deyip paylaşmıyoruz paylaşmayı öğretmiyor zorla bencilleştiriyoruz onları..zavallılar zaten yarış atı giib olmuşlar o snav bu sınav bakın halimize bir kpss toz duman etti bir de öss vardı bizim zamanımızda ya şimdi??ilkokulda daha buhran geçirtiyorlar çocuklara..sonra sokaklar hırsız tecavüzcüsü ve organ mafyası kaynıyor güvenip sokağa da salmıyoruz zaten üç beş dakika boşlukları olsa oysa bizim dönemimizde sokaklar daha güveilirdi...yani uzun lafın kısası her istedikleri yapılıyor olsa da yerlerinde olmak istemezdim acıyorum şimdiki çocuklara robot gibiler yazık...