Sevgi;
Acıyı tatlıya, toprağı altına, hastalığı şifaya,
Zindanı saraya, belayı nimete ve kahrı rahmete dönüştürür.
Demiri yumuşatan, taşı eriten, ölüyü dirilten sevgidir.
Hz. Mevlana (k.s)
Ve ben alıp başımı gidince akşamları
İçinde yorgun düştüğüm bahçemden dışarı,
Biliyorum; her yol götürür beni o yöne
Yaşanmamış hayatların tersanesine...