Biz eskiden acı çekmenin adabını bilen bir millettik.
Şimdi öfkemiz, hıncımız acımıza gölge düşürür oldu...
Biz eskiden acı çekmenin adabını bilen bir millettik.
Şimdi öfkemiz, hıncımız acımıza gölge düşürür oldu...
Ve ben alıp başımı gidince akşamları
İçinde yorgun düştüğüm bahçemden dışarı,
Biliyorum; her yol götürür beni o yöne
Yaşanmamış hayatların tersanesine...