DÜNYA'yı DÜZELTEN ÖĞRETMENLER...

Adam, bir haftanın yorgunluğundan sonra pazar sabahı kalktığında bütün haftanın yorgunluğunu çıkarmak için eline gazetesini aldı ve bütün gün miskinlik yapıp evde oturacağını düsündü. Tam bunları düşünürken oğlu koşarak geldi ve sinemaya ne zaman gideceklerini sordu. Baba oğluna söz vermişti bu hafta sonu sinemaya götürecekti ama hiç dışarıya çıkmak istemediğinden bir bahane uydurması gerekiyordu.

Sonra gazetenin promosyon olarak dağıttığı dünya haritası gözüne ilişti. Önce dünya haritasını küçük parçalara ayırdı ve oğluna eğer bu haritayı düzeltebilirsen seni sinemaya götüreceğim dedi. Sonra düsündü; oh be kurtuldum en iyi coğrafya profesörünü bile getirsen bu haritayı akşama kadar düzeltemez.

Aradan on dakika geçtikten sonra oğlu babasının yanına koşarak geldi ve baba haritayı düzelttim, artık sinemaya gidebiliriz dedi. Adam önce inanamadı ve görmek istedi. Gördüğünde de hayretler içinde kaldı ve bunu nasıl yaptığını sordu.

Çocuk şöyle cevap verdi :

- Bana verdiğin haritanın arkasında bir insan vardı. İNSANI DÜZELTTİĞİM ZAMAN DÜNYA KENDİLİĞİNDEN DÜZELDİ!!!!

Biz insan mühensidleri olarak nitelendirelen öğretmenler, düzgün insanlar meydana getirmekte ne kadar başarılı olabilirsek, arzu ettiğimiz düzgün dünyaya o kadar yaklaşacağız. Biraz iğneyi kendimize batırıp, düzeltme işine önce kendimizden başlamamız gerektiğini biliyorsak sorun kalmamış demektir.

Sevgi ve Saygılarımla...

çok sevdiğim bir anektoddur. herşeyden şikayet ediyoruz ya, herşeyin sorumlusu bizleriz aslında. önce kendimizi düzeltmeliyiz ve evet, insan düzelirse herşey düzelir, dünya düzelir. teşekkürler canım paylaşımın için.

benimde sık sık hatırladığım ve anlattığım anlamlı bir hikaye.
başkasını değil evet önce kendimizi düzeltmeliyiz.tamam da nereden başlayalım.herşeyi eleştirmemizden mi,çözüm değil problem sunmamızdan mı,tv nin karşısında saatlerimizi geçirmemize rağmen 1 kitabı bile kendimize çok görmemizden mi,sıcak evimizde rahat uzanmışken dünyadaki aç insanları duyarsızca her gün baktığımız acı bir manzara gibi izlememizden mi,arkadaşlarımızı-dostlarımızı umarsızca terkedişimizden mi,üç-beş gün giyeceğimiz bir kazağa 50 tl verirken ihtiyaç sahibi birine 10 tl yi çok görmemizden mi,kapı komşumuzu tanımayışımızdan mı,kuru ekmek bile bulamayanlar varken umarsızca döktüğümüz yemeklerden mi...nerden başlayalım???
(arkadaşlar sözüm size değil.benim yaşadığım ve gördüğüm haller bunlar)

hayatımızın diğer yüzüne bakarak düzelteceğimiz çok şey var elbetteki..çok güzel bir yazı teşekkürler öncelikle:!
ama bakamıyoruz hayatın gün içinde getirdiği telaşlar uğraşlar ve düşünceler içinde diğer yüzüni çevirecek gücü belkide hiç bulamıyoruz

yeni bireyler yetiştirmek kişiliklerinin hatasız oluşmasını sağlamak ne kadar zor

Diyebilecek hiç birşey bulamıyorum.. (:

seda neden diyebilecek birşey bulamıonn hayırdırr

Kelimelerim kifayetsiz kaldı ufaktanda