Bu öykü, çiftlikten çiftliğe, yarıştan yarışta koşarak atları terbiye etmeye çalışan gezgin bir at terbiyecisinin genç oğluna kadar uzanır. Babasının işi nedeniyle çocuğun orta öğretimi kesintilere uğramıştı.
Orta ikideyken, büyüdüğü zaman ne olmak ve yapmak istediği konusunda bir kompozisyon yazmasını istedi hocası...
Çocuk bütün gece oturup günün birinde at çiftliğine sahip olmayı hedeflediğini anlatan 7 sayfalık bir kompozisyon yazdı. Hayalini en ince ayrıntılarıyla anlattı.
Hatta hayalindeki 200 dönümlük çiftliğin krokisini de çizdi.Binaların, ahırların ve koşu yollarının yerlerini gösterdi.Krokiye, 200 dönümlük arazinin üzerine oturacak 1000 metrekarelik evin ayrıntılı planını da ekledi.
Ertesi gün hocasına sunduğu 7 sayfalık ödev,tam kalbinin sesiydi.. İki gün sonra ödevi geri aldı.Kağıdın üzerinde kırmızı kalemle yazılmış kocaman bir
"0" ve "Dersten sonra beni gör" uyarısı vardı.
"Neden "0" aldım?" diye merakla sordu hocasına, çocuk..
"Bu senin yaşında bir çocuk için gerçekçi olmayan bir hayal"dedi, hocası..
"Paran yok. Gezginci bir aileden geliyorsun.Kaynağınız yok. At çiftliği kurmak büyük para gerektirir.Önce araziyi satın alman lazım. Damızlık hayvanlar da
alman gerekiyor. Bunu başarman imkansız" ve ekledi:"Eğer ödevini gerçekçi hedefler belirledikten sonra yeniden yazarsan, o zaman notunu yeniden gözden geçiririm."
Çocuk evine döndü ve uzun uzun düşündü. Babasına danıştı.
"Oğlum" dedi babası "Bu konuda kararını kendin vermelisin.Bu senin hayatın için oldukça önemli bir seçim!."
Çocuk bir hafta kadar düşündükten sonra ödevini hiçbirdeğişiklik yapmadan geri götürdü hocasına..
"Siz verdiğiniz notu değiştirmeyin" dedi..
"Ben de hayallerimi..".....

O orta 2 öğrencisi, bugün 200 dönümlük arazi üzerindeki 1000 metrekarelik evinde oturuyor.
Yıllar önce yazdığı ödev şöminenin üzerinde çerçevelenmiş olarak asılı.

Öykünün en can alıcı yanı şu: Aynı öğretmen,geçen yaz 30 öğrencisini bu çiftliğe kamp kurmaya getirdi.Çiftlikten ayrılırken eski öğrencisine "Bak" dedi,
"Sana şimdi söyleyebilirim. Ben senin öğretmeninken,hayal hırsızıydım. O yıllarda
öğrencilerimden pek çok hayal çaldım.Allah' tan ki, sen, hayalinden vazgeçmeyecek kadar inatçıydın

çok çok çok güzeldi...
okumak iyi geldi..
teşekkür ederim canım.

rica ederim canım bu yazıyı ilk okuduğumda orta 2 deydim
hala bi ajandamın arasında saklı duruyor
zaman zaman okumak banada iyi geliyo

bende daha önceden okumuştum.ama tam anımsayamadım.ilk kez okumuş gibi oldum biraz
saklanmaya korunmaya değer bir hikaye iyi etmişsin.evet zaman zaman açıp okumak ilaç gibi gelebilir aslında

Siz hiç hayallerinizden 0 aldınız mı? adı yeter çok anlamlı...

gerçekten süpe bir hikaye.Bende kompozisyon yazan biri olarak diyorumki hayallerimden ve yazdıklarımdan hiç 0 almadım ama alsamda varsın olsun derdim hayallerimden bende vazgeçmezdim...

Şuanki en büyük hayalim okulumu bitirip öğretmen olmak ve bu hayelimden vazgeçmeye hiç niyetim yok.Günün birinde er ya da geç bu hayalime kavuşacağım.

beğenemenize sevindim arkadaşalar

çok çok güzel br hikaye...
teşekkürler canım

gerçekten etkileyici bnir hikaye.bazı öğretmenler de var bu.herşeyin rengi kesindir mesela gökyüzü mavi çimen yeşil güneş sarı olacak.çocuklara bırakılmıyor maalesef...
güzel paylaşımın için teşekkürler canım

rica ederim