aynı benim çocuklarım gibisiniz. onlar da durmadan didişyorlar ama ayrı da duramıyorlar. onları da sürekli sakinleştiriyorum
kaderim bu böyle yazılmış yazım...
amaaa anneeeeeeeeee
Ve ben alıp başımı gidince akşamları
İçinde yorgun düştüğüm bahçemden dışarı,
Biliyorum; her yol götürür beni o yöne
Yaşanmamış hayatların tersanesine...