Yankı
Zamanın düğmesini çeviren dev
Güneş yorgununa su ver
Mavi kentler özlemi – sıcak
O ki yükünü atar omuzlarından
Güvercin alanına varırsa ancak.
Acılar çizdi onu böyle belirgin
Acılar ve acılar – daha belirgin
Yıllardır dağladı kalbini
Sabrıyla
Ve dedi ki
Ey zulüm var çoğal
Ey haksızlık büyü dur
Direncimin damlası deniz olur
Bu yolun sonunda.
O bunu böyle dedi
Her zaman bunu dedi
Ve hiç boyun eğmedi.
Şimdi kendi yürür ve dahi efsanesi
Duygusal yanını çocuk parklarına saklar
Doğacak çiçeklere
Ol rivayet
Temelinden sarsılır
Baktığı her duvar
Ve orada o öylece
Daha adı konmamış bir şiire
Suskunun çığlığını saplar.
