Aşk gönülde yanar ve aşığı yakar iken, aşığı görenler deli sanır kimileri de umursamaz tavır ile aşk'a gönül nasıl kanar dercesine aşk'ı küçümser, anlamaz zaten anlaması da mümkün değildir.
Dayanamaz aşkın az çilesine mutluluk ile gülümseyen yüzüne, böyledir insanoğlu, lâyık olamadığına burnunu kıvırır, lâyık olanada lâyık görmek istemez.
İster ki herkes kendisi gibi sevgi sahilinde gezinilmesin, hep kaçsın, gönlünde aşk yerine taşlar olsun ister. Ne söylene bilinir ki böylesi insana anlamaz, anlamadığını da anlamaz!
Biz tutalım aşkın gönüllerin elini gezelim aşkın sahilinde el ele gülümseyerek.
Mehmet Aluç