BUNCA ZAMAN
Sıyrılır gibi olurum kederlerden
iki elin göz nurun alın terin
gülşurubu akşamlarda
yaratılan ne varsa bunca zaman
en çok senin.
Dinleyerek yüreğindeki adımları
sevincin ve hüznünle tanıştım
gözlerinde ceviz bir gemi
bakır bulutlara götürdü suskun
güneş kakmalı sedeflerde.
Nasıl sevmem içimden konuşurken duyduğunu
yürür sevdan dökerek yangınlarda
kımıldayan yumrulara su
sabrın gül yaprağı yüzün
çocuklara durmadan varan.
"ERDOĞAN YILMAZ"