Arkana biLe bakmadın giderken..
Son defa kayboLamadım gözLerinde..
ELveda dememe biLe izin vermedin..
İzin verseydin de diyemezdim zaten..
İnsan sevdiğine hiç eLveda diyebiLirmiydi..?
KaLp bu diyemiyordu i$te..
Sadece bakıyordu arkandan.
Sen ise adım adım uzakLa$ıyordun..
Sen uzakLa$tıkça ben öLüme bir adım daha yakLa$ıyordum..
Her adımınLa biraz daha öLüyordum...!!!
Oysa böyLe mi oLmaLıydı..?
En küçük bi depremLe yıkıLmaLımıydı sevgimiz..?
Bu kadar mı güçsüzdük..?
Bu kadar mı küçüktü sevgimiz..?
Yaşanan onca şeye rağmen “GİTMEK” bu kadar koLaymıydı..?
DeqiLdi tabi..
En azından ben öyLe sanıyordum..
Oysa bu kadar güçsüzmüşsün..?
Bu kadar küçükmüş sevgin..?
Bu kadar koLaymış sana göre “GİTMEK”
Sen giderken anLadım bütün bunLarı..
Sevgimi Hak Etmediqini anLAdım sonra..
AtmaLıydım seni kaLbimden..
ÖyLede yaptım..
Tuttum söKtüm kaLbimi yerinden..
Pekte zor oLmadı onu ordan çıkarmak..
Çünkü gidi$inLe paramparça oLmuştu zaten..
Yava$ yava$ duruyordu sanki!!!
SensizLiqe daha fazLa dayanamıyordu..
Baktım…
Sanki bir şeyLer söyLüyordu..
DinLedim…
O da bana “ELVEDA” diyordu...!!!