Eğer yalnızlığın ayazında titriyorsa yüreğin, yüreğini al ve gel yüreğime... Gecenin en suskun saatlerinde paylaşırız sessizliği. Anlatır gözlerin incinen ruhunun kimsesizliğini. Yıldızlar kayarken, tüm dileklerimi unuturum gözlerinde. Hüzünlerimize meze olur bütün şarkılar. Sen bir kere çal yeter kalbimin kapısını. İçimin en içinde ağırlarım seni yar! Kırgın düşlerimiz uyanır yeniden. Kimbilir usanır yalnızlığım sen gelirsen, utanırda çeker gider sokağımdan. Mevsimler gelir geçer, ateşiyle sevdanın. Yalnızsan benim gibi, üşüyorsa ellerin bırak yüreğini avuçlarıma. Güneşin ilk ışığında söndürürüz geceyi. Sen susarsın ben dinlerim gözlerini sessizce... Bir hayat güzelleşir günüme doğsan. Ve bir kader değişir, yazılıp yeni baştan. Ne gidenler yaralar eskisi kadar, ne gelenler korkutur yüreğimi. Sen ansızın çal yeter kapısını kalbimin... Ömrüme upuzun bir bahar düşer ansızın, kalbin bir kuş gibi avucuma konduğu vakit... Ve hep bizi söyler şarkılar, sevda bir şiir tadında yazılır tarihime... Uzun yollardan sonra yorgun düşmüş ve yaralı bir yüreğin çağrısıdır bu gülüm. Seninde yüreğin üşüyorsa yalnızlığın ayazında, kalbinde sesi kısılmış bir çocuk ağlıyorsa ve ellerin kimsesiz kalmışsa birden, yüreğini al ve gel yüreğime... Hayatın bir yerinde kesişirken kaderimiz, yalnızlığım çeker gider gecelerimden. Sonra... bir kader yazılır bize, bir kader ki; ömrüme upuzun bir bahar düşer...