Gitmek mecbur olunca bazen..gidilmesi gerekiyor en umulmadık zamanlarda umulmadık kişilerden..gitmek işte..karanlık gecede senin gözlerindeki ışığı aramaya benzeyen duygu hani?Bilmezsin sen belki ama ben adım belledim o duyguyu.Gitme diyecek gibi bakan gözlerdedir senin duygun.Ama sanki ağzından o kelime çıkmamak için yemin etmiş gibi bakmak.Yavaş yavaş geliyordu işte ayrılık vakti..Aniden ve yavaş yavaş.Hiç beklenmeyen anda kapıya vuran karanlık.Sense dokunsalar yıkılacaksın yalvaracaksın!gitme! der gibi. Sanki hiç beklemiyordun böyle bir ayrılığı istemiyordun..Ama işte bende olan elimde olan bir şey değildi..Seni seninle bırakıp ayrılıyordum..Uzaklaşıyordum senin kalbinden, kalbinin içindeki benden..
Ardımdan dökülen gözyaşlarını hissediyorum sanki..Sanki her damla kalbime akıyor gibi..Ama bendeki bende bir şeyler vardı sanki..Arkamı dönüp te silmek istesem de silemiyordum gözyaşlarını..
Sen ağlıyordun evet.. Ağlıyordun gidişime hüzünlü gözlerle..Ama sanki ben de çok mu istedim senden kopmayı, seni bırakmayı, sensiz olmayı..Sensiz olmak beni bu kadar delirtirken istedim mi sanıyorsun?Sen ağladıkça ben duruyordum. Ama bilmiyordun ki içimde kanlı gözyaşlarım kalbime damlıyordu..Sen bilmiyordun ki gidişim mecburiydi.Sen bilemiyordun ki seni nasıl sevdiğimi..
Sen bilmiyordun ve inanmıyordun ki sensizliğin bana ne kadar acı verdiğini.
Senden uzaklaşıp, yürüyüp gidiyordum.. Ama nereye gittiğimi biliyor muydum ki? Ne yöne gidiyordum? Sağım neresiydi, solum nereye varmıştı? Ah bir bilebilsem biliyor muydum ki?Nereye gittiğimi bilmeye bilmeye yürüyordum.. Bir şeyler çekip götürüyordu beni kendi yoluna ama nereye bilmiyordum.
Bildiğim tek şey sensizliğe, sessizliğe gittiğimdi..Senden uzaklaştıkça sensizliğe yaklaşıyordum..Kulağımda sesini duyuyordum..Bana ağlayarak gitme demeni anımsıyordum.O an gözümün önünden gitmiyordu sadece.. her şeyi unutmuşum sadece senin bana gitme der gibi bakışını biliyorum..
Gitmemeliydim ama gidiyorum..[/B]