Gizlice seviyorum seni
Görmeden
Arkan dönük
Saçların dağınık
Gözlerimi kapıyorum, kapıların ardına saklanıyorum
Barikatlarını yıkıyorum sularını tutan içimin nehirlerinin
Dünyadaki tüm karaları kat edip
Okyanusa dökülüyorum
Büyük sularda saklanıyor zerrelerim
Sen kıyılarımda
Benimle olduğunu bilmeden
Ateşler yakıyorsun
Çıplak ayaklarınla üzerime basıyor
Maviliklerimde yıkanıyorsun
Limana yaklaşan gemilerde umutlarını aradığını hissediyorum.



Sana dokunup
Ben olduğumu anlatamamak
Bana dokunduğunda ben olduğumu bilmemen
Boşlukta bağırmak gibi bir şey...



Başkaldırıyor hayatımda ne varsa
Benim başımda hala kavak yelleri esiyor
İsyanlara teslim olmak yok
Sahipsiz dağılsa da duygularım
En kuytularda fırtınalar yaşanıyor
Çocukluğum
Gençliğim
Ve yorgunluğum
Yelkenim olmuş direniyor.



İşte bu manasız satırlarda
Dalgalarla boğuşur gibiyim
Rota yok
Pusula yok
Islanmışım donuyorum
Ateş yok
Işık yok
Kayboldum
Beni gören varsa haberim olsun.



Sana dokunuyorum yine
Sen kimin yüreği sandın
Da bana bakmadın ?

Oğuzkan Bölükbaşı

Ne kadar güzel bir şiir.Ne zordur içinde kopan fırtınaları anlatamamak,haykırmak isterken.Yine geçmişe götürdünüz bizi hocam.Lise tadında derler ya...Yüreğinize sağlık,teşekkürler

çok teşekkürler

çok tşk....

çok güzel bir şiirmiş..

seni seviyorum ama senin haberin olmadan,
seni seviyorum ama gönlünü ağartmadan,
seni seviyorum ama yüreğinin beni bilmesine izin vermeden,
zarar vermeden,
işte ben seni buy yüzden seviyorum..