Gözlerimin önünde ıslak dağların
kabaran yalnızlığı.
Ne varsa uçurumlar eşiğinde,
hüzünlerle yalpalayan ne varsa,
gözlerimin önünde
ve hayat gül kokulu bir sağanak yine..



Birşeyler anlatmak istiyor hayat
ve alıp götürmek bir şeyleri kurt sofralarına..



Gün batıyor..
Gün batıyor
bukağısı paslı bir sevinç oluyor yalnızlığım.
Unutuyorum sevgilim suretini;
durgunluğum "niçin" di unutuyorum..



Gün batıyor..
Gün batıyor, ürkek yıldızlar üşüşüyor yalnızlığıma.
Umurumda değil ne yağmur ne ayaz
ne de kerpiç kokusu havada; unutuyorum,
sabaha kadar, gün batıyor;
geciken sabahlara koşuyor kuşlar,
gözlerimin önünde
ve hayat gül kokulu bir sağanak yine...


Yılmaz Odabaşı
( 1961 - )

paylaşım için teşekkürler..

Gün batıyor..
Gün batıyor
bukağısı paslı bir sevinç oluyor yalnızlığım.
Unutuyorum sevgilim suretini;
durgunluğum "niçin" di unutuyorum..

teşekkürler

ÇOK TŞK HOCAM...