Hepimiz bazen birileriyle o kadar yakınlaşırız ki
dostluğumuzu ya da kardeşliğimizi hiçbir şey engellemiyormuş gibi
görünür, bizi ayıran küçücük bir köprü vardır, hepsi o kadar.Ama tam
sen bu köprüye adım atacakken sana şu soruyu sorsam :"bu köprüyü geçip
bana gelir misin?" İşte o anda artık bunu istemeyiverirsin, sorumu
te......krarlasam öylece suskun kalırsın.O andan itibaren aramıza dağlar ve
azgın nehirler girer, bizi ayıran ve birbirimize yabancılaştıran
duvarlar bitiverir önümüzde ve bir araya gelmek istesek de artık
yapamayız.Ama o küçücük köprüyü düşündüğünde sözcüklere sığmayacak
kadar büyüyüverir gözünde; yutkunur ve şaşar kalırsın...

Nietzsche

duymamıştım..ne güzelmiş..
sağolun hocam..