İnsan Kalbine Mektup Yazamıyor

Yazma diyorlar bana,

yazarken canın acıyor,

ağlıyorsun..

ve gelemiyorsun kendine uzun bir süre..

yazma diyor,beni tanıyanlar..

yazarsan kurtulamazsın bu aşktan...!



Yapamıyorum,

yazmamayı beceremiyorum...

oysa bir süre..

dinlense kelimeler..

Ben sen yazarsın belki..

İkimizin yerine konuşmaktan yoruldum artık...



Ben yazmazsam belki yeni anlamlar yüklenir alfabeye..

Bir harfini aldım oysa onun ben..

28 harf kaldı geriye..

Artık seni tanıyanlar,

bilemeyecekler hiç..

Adının başında hangi harfin olduğunu..


Kolay değil böyle sevilmek eminim..

Hiç seni sevdiğim kadar sevilmemiş olsamda..eminim işte..

Benim nefes almamı engelleyen bu aşk,

seni de yaşatmaz,bilirim..

Bulmacaların içindeyim,

ama ne olur çözme beni..

gidersen birgün dayanamaz kalbim..

bırak sırlarla kalayım..sen hep başucumda kal..

Bana hiç "gelmemiş"olsaydın..

korkmazdım elbet "bir gün gidecek"olman düşüncesinden..

Ama geldin bana,

Ne de iyi ettin...!



Susamıyorum..Ne zaman susmak gelse içimde..

Gözyaşlarımla yıkıyorum yüzümü..

Çok ağlıyorum...

Diyor ki bir şarkı;

-ben denizden bir damlayım,o yüzden tuzludur gözyaşlarım..

Denizden doğduğum doğru..

ama artık eminim,

Doğduğum yerde ölmeyeceğim...!



Ağlatmak istemezdim kimseyi..

ve sen hiç ağladın mı,bilmiyorum..

Hayatının neresindeyim

ve yokluğumun büyüklügü ne kadar yer tutarsa

bedelini ödemeye razıyım..

Bırak gideyim..



"Tutmuyorum zaten"diyebilirsin..

doğru..

ellerinle bağlamadın ellerimi..

Dillerinle söylemedin "gitmeleri"..

Kalbimden kalbine bağlanan o kalın ilmiği sen atmadın..

Habersiz değildin ama...Sadece uyarmadın..



Bazen oturup sana mektup yazmak geliyor içimden..

Sayfalarca..renk renk..

Saçlarımı boyadığım gibi boyamak istiyorum kelimeleri..

Oturuyorum..yazamıyorum..

Boya kalemleri elimde kalıyor..

Gidip masum çocuk yüzlerini boyuyorum..

Gülüyorlar..

Birilerini mutlu etmeyi becerebiliyorum..

Az da olsa..


Kötü olabilseydim..senin için,sana karşı..

Nefret edebilseydin benden..

Denemedim mi sanıyorsun,seni sevmemeyi..

benden nefret etmeyi sana öğretmeyi..

olmadı..

ne zaman bir adım atsam senden geriye..

yüzlerce kere koştum ileriye..

Ardıma döndüğümde sen hep aynı yerdeydin..

Uzaklığımız bundandır..



Neden boğaz köprüsü var burada biliyor musun...

ben mi uydurdum yoksa bu bir hikaye miydi,hatırlamıyorum..

Ama bir şehir aşık olunca diğer şehre..kuruvermişler araya köprüyü işte..

Şehirlerin dilleri yok,anlatamazlar sevdalarını..

Benim dilim var..

Ama şehir kadar saklayamam sevdamı..

Salıverirsem birgün içimden bu aşkı..

yıkılacak bu köprü..

Hiç bir seven kavuşmasın diye....!



Olmuyor..olmuyor..

Bir mektup yazsam diyorum sana..

İnsan kalbine mektup yazamıyor...!