Ben kimseye dokunmadım.
Küçük çocuklara bile.
Ama onlardan birisi,
Taş attı benim böğrüme.

Yürüyemez oldum şimdi.
Yalnızca sürünüyorum.
Yanıma kim yaklaşırsa,
Ben onlardan ürküyorum.

Bilmem kaç gün geçiririm,
Bu beton zemin üstünde.
Sizler gibi değilim ben.
Bakamam ki ben kendime.

Sizin güzel eviniz var.
Benim evimse sokaklar.
Güzel olan hiçbir şey yok,
Sağlıklı yaşamak kadar.

Lütfen dokunmayın artık.
Biz de bir can taşıyoruz.
Sokak kedisi de olsak,
Yaşamayı seviyoruz.


Ülkü Duysak